Hoog in de Zwitserse bergen greep de jaarlijkse hoogmis plaats van de economische en financiële elite. Het is de bijeenkomst van de bazen en vertegenwoordigers van de grootste concerns, van politieke leiders, wetenschappers en opiniemakers. In totaal waren ze dit jaar met 2600 veilig in het tot vesting ongebouwde luxe hotel ‘Intercontinental’ van Davos: kostprijs 125 miljoen euro, beschermd door prikkeldraad versperringen, politiecordons en het Zwitserse leger.
Men had angst voor de veiligheid van de deelnemers aan het forum. Nochtans beweert het World Economic Forum (WEF) dat het alleen maar goede bedoelingen heeft en zich voor de verwezenlijking ervan met alle kracht wil inzetten. Het motto van dit jaar was “een nieuwe wereldoriëntatie: consequenties voor samenleving, politiek en economie”. Door hun economische en commerciële modellen zijn zij echter wel de verantwoordelijken voor de sociale problemen die de onvrede bij de bevolking opwekken.
Ongelijkheid
De ontwikkelingsorganisatie Oxfam nam de bijeenkomst op haar woord. Kort voor het begin van deze bijeenkomst van de economische, financiële en politieke wereldelite, publiceerde ze een studie over “Working for the Few – Political capture and economic inequality”. De opstellers van de studie richtten zich tot de deelnemers aan het WEF, want die hebben de macht om de alsmaar groter wordende ongelijkheid te stoppen.
Oxfam beroept zich op de het rapport van de Banque de Credit Suisse over het wereld vermogen van de heren van het geld.
1% bezit de helft van de globale rijkdom. Volgens Oxfamen Credit Suisse beschikt 1 procent van de bevolking over de helft van de wereldrijkdom. Deze 1 procent bezit meer dan 110 000 miljard dollar, dat is 65 keer zoveel als wat de armste helft van de wereldbevolking heeft.
85 (vijfentachtig) rijksten hebben zoveel als 3,5 miljard wereldburgers: de armste helft van onze wereldbevolking beschikt tezamen slechts over evenveel als wat de 85 rijksten in bezit hebben.
Het gaat hier om het totale vermogen uit geld, immobieliën en hoogwaardige gebruiksgoederen. Het geldvermogen van deze groep bedraagt de helft van het totale vermogen. De directeur van Oxfam, Winnie Byammyian, roept het WEF op de situatie te verbeteren: 43 jaar geleden werd het WEF in leven geroepen met de boodschap dat een onderneming niet alleen de eigenaars moet dienen, maar ook de maatschappij. Het grote euvel is de ongelijkheid. Het is verschrikkelijk verbijsterend en onrustbarend dat slechts 85 mensen zoveel vermogen in zich verenigen als het geheel van de armste helft van de wereldbevolking! Dat is het grondprobleem voor het sociale en economische desaster. Men kan de strijd tegen honger en armoede niet winnen zolang we het probleem niet aan de wortels aanpakken en dat is de ongelijkheid.
Werkloosheid
Winnie Byammyian mocht het Oxfam rapport op de conferentie voorstellen. Hiermede heeft ze zich laten misbruiken als vijgenblad voor de gevestigde economische elite van onze planeet, die de uitbuiting en ongelijkheid veroorzaakt. De vraag naar herverdeling is immers voor de deelnemers aan de economische in Davos geen thema. Wat caritatieve initiatieven, dat wel, maar herverdeling, vergeet het maar. Om niet te spreken over een fundamentele hervorming van de economie in funcite van het algemeen welzijn. De daar verzamelde vertegenwoordigers van de Haute Finance en de bedrijfswereld, de zelf geadelde geldhaaien, zijn diegenen die de wereld uitzuigen, economie en sociale welvaart kapot maken. Zij vormen de braintrust en de mondiale regering van de 1 procent, die steeds meer rijkdom voor zich bijeengraaien op kosten van de armen.
Het Davos Forum uitte er zijn tevredenheid over dat de wereldconjunctuur terug een groei kent. Davos gelooft in een goed jaar voor beleggingen, aldus de Duitse krant FAZ (Frankfurter Algemeine Zeitung) van 23.01.14. De liquiditeit die de wereld rond naar investeringsmogelijkheden zoekt is zo groot dat volgens bank- en verzekeringsdirecteurs met een verdere stijging van de beurskoersen te rekenen valt.
Slechts de werkloosheid werd als een globaal probleem gethematiseerd. Vooral de jeugdwerkloosheid baart kennelijk grote zorgen. Ook bij een duurzaam heropleven van de economie worden er niet noodzakelijk arbeidsplaatsen gecreëerd. In de VS noemt men dat ‘Jobless recovery’. Structurele hervormingen en verdere liberalisering van de arbeidsmarkt wordt door de economisch machtigen als therapie voorgesteld, met as gevolg een verdere concurrentie op de arbeidsmarkten en laagloonbanen die voor het levensonderhoud niet volstaan. Voor het bestrijden van de jeugdwerkloosheid is Klaus Kleinfeld, de huidige baas van het grondstoffenconcern Alcoa, van mening dat begeleiding en advisering dringend moet verbeterd worden. Zijn 75 miljoen jonge werklozen een adviesprobleem? Kleinfeld discuteerde met 100 andere concernbazen en economen op het forum over het belang van gelukkig zijn. De jonge werklozen waren voor deze gedachtewisseling niet uit genodigd!
Rijker
In een dossier van de Franse krant ‘Le Figaro’ kan men nalezen dat de rijkdom van de wereldmiljardairs verleden jaar met 524 miljard dollar is gestegen. Ze bedraagt nu op 31.12.2013 naar schatting 3.700 miljard dollar. Bill Gates zagin 2013 zijn vermogen met 15,8 miljard aangroeien. De stichter van Microsoft zit op een fortuin van 78,6 miljard dollar. De Mexicaanse zakenmagnaat Carlos Slim heeft een fortuin van 73,8 miljard dollar. Het vermogen van de 400 rijkste Amerikanen is in een jaar met 417 procent gestegen en bedraagt 2000 miljard dollar, volgens het Amerikaanse blad Forbes.
De grootste economische macht in Europa, Duitsland, heeft de laatste jaren haar economische positie op de wereldmarkt versterkt, maar gelijktijdig kent het land een stijging van het aantal arme burgers: 15 procent van de bevolking leeft onder de armoedegrens. Het rijke Amerika telt ook een aanzienlijk leger van armen, het is het meest ongelijke land van de industriële wereld. Tien procent van de actieve bevolking incasseren 50 % van de inkomsten, terwijl het aantal dat onder de armoedegrens leven 15 procent is. Het gemiddeld inkomen van de modale Amerikaan is in 2009 met 4,4 % verminderd, dat van de Afro-Amerikanen met 11 %. In een rapport van een Congrescommissie kan men lezen dat voor de periode 1999-2012 de 1% van de rijkste top z’n inkomsten zag stijgen met 86%, de rest van de bevolking zag z’n inkomsten met 6,6% krimpen.
Angst
De rijke wereldelite wil ten alle prijze haar privilegies behouden. Deze 1% heeft de helft van de rijkdom van de wereld in handen, de andere helft moet onder de 99% van onze planeetbewoners verdeeld worden. Volgens het Oxfam rapport wordt dit deel van de wereldburgers alsmaar armer.
De economische machthebbers, verzameld in DAVOS, zijn bevreesd dat de groeiende kloof tussen arm en rijk een mogelijk risico wordt voor het behouden van de macht. Ze vrezen ernstige schade in de komende jaren. Het aantal werklozen in de wereld bedraagt in 2013 zowat 202 miljoen. Dat is een stijging van ongeveer 5 miljoen ten opzichte van 2012. De werknemers moeten zich tevreden stellen met meer low-cost-banen terwijl er meer luxe bijkomt voor de rijken. Dit alles uit naam van de globale liberale markteconomie.
In de afgeschermde vesting van Davos werd over economische akkoorden onderhandeld zoals nog nooit tevoren. Het WEF is de grootste contract- en zakenbeurs. Het is het belangrijkste economisch treffen van de elite voor het voorbereiden en afsluiten van contracten, het verbeteren van zakenrelaties, alles handig verpakt in een retoriek van wereldverbetering. Het Davos gebeuren is voor deze 1% tevens een gelegenheid om een gunstig beeld te scheppen naar de buitenwereld toe.
Maar buiten in de reële wereld worden de problemen alsmaar groter, veroorzaakt door deze gehaaide zakenlieden en hun manier van economisch handelen op zoek naar maximale kortetermijnwinst. In plaats van gemeenschappelijke ontwikkeling te realize
ren, worden de burgers door deze politieke en economische machtselite verdrongen, in onzekerheid of verarming geduwd. Het gevaar van spanningen en maatschappelijk verval zullen hierdoor alsmaar groter worden, ook het gevaar van interne conflicten en oorlog.
Voor het crisis- en oorlogsmanagement is dan een ander bijeenkomst bevoegd die in het Bayerische Hof in München jaarlijks plaatsgrijpt. Het is de topconferentie van het globale militaire industriële complex en sabelslepers allerhande (politici, diplomaten, regeringsleiders) dat dit jaar plaats vindt onder het motto “Met wapens vrede tot stand brengen”, aldus de voorzitter van deze veiligheidsconferentie, Wolfgang Ischinger.
Bronnen:
Heiterkeit in Davos – Lucas Zeise
Davis-Gipfel und die Reichtums -Spitze – Fred Schmid :isw- Institut für sozial-ökologische wirtschaftsforum
Zynimusgipfel – Riner Rupp
Les aliens de Davos: Bombance et mépris pour les faibles – Chems Eddine Chitour
