De Italiaanse beweging “CasaPound” wordt zo stilaan een model voor een nieuwsoortig fascisme van de 21ste eeuw in Europa. Het nieuwsoortige is dan wel het uitgesproken non-conformisme, want inzake ideologie is het oude wijn in een nieuw vat. CasaPound trekt vooral jongeren aan rond mythes over heldhaftigheid en nationale trots. Maar het is vooral geweld en provocatie die de beweging in het nieuws brengen.
Het Anti-Fascistisch front (AFF- zie www.aff.be) volgt al een tijdje de activiteiten en uitzwerming van CasaPound, er zijn immers ook volgelingen in onze gewesten. CasaPound kwam in januari weer in het nieuws toen haar stichter-leider Gianluca Iannone enthousiast reageerde op de dood van de 56-jarige magistraat Pietro Saviotti.
Hoera
Saviotti was hoofd van de antiterrorismecel in Rome. Op zijn begrafenis waren duizenden mensen. Maar Iannone postte op zijn Facebook “Il 2012 si apre con prospettive interessanti…Evviva” (2012 begint met uitstekende vooruitzichten… hoera), met daaronder het overlijdensbericht van Saviotti. De pagina werd op vraag van het Openbaar Ministerie verwijderd.
De collega’s van Saviotti hebben een onderzoek geopend op de verdenking van aansporing tot misdaad. Want na de quote van Iannone volgde een Facebook-vriend “Ik wacht op het vertrek van iemand anders” en een andere “Saviotti volgende… de lijst is lang en er is volop keuze”. Een woordvoerder van CasaPound zei eerder dat het hypocriet zou zijn rouw te verwachten voor de gewraakte quote, vermits Saviotti al meermaals militanten van CasaPound had laten aanhouden”. Twee maanden eerder deed hij een van de leiders van het Blocco Studentesco, verbonden met CasaPound, arresteren op de beschuldiging militanten van de centrumlinkse Partito Democratico aangevallen en verwond te hebben. Enkele leiders van CasaPound werden op 13januari voorgeleid voor een andere zaak: het in de benen schieten van een voormalig terrorist en extreemrechtse militant Francis White.
Eind vorig jaar kwam CasaPound ook in opspraak door een schietpartij in Firenze waarbij twee Senegalese straatverkopers werden vermoord. De beweging ontkende elke band, maar de dader was een sympathisant van CasaPound die aanwezig was op betogingen van die bewegingen en meewerkte aan een van de websites ervan.
Pound
De beweging haalt haar naam van de Amerikaanse schrijver Ezra Pound die het fascisme van Benito Mussolini steunde. Diens 86-jarige dochter heeft nu wel een rechtszaak aangespannen om de beweging het gebruik van de naam van haar vader te verbieden.
De beweging startte in 2003 met de bezetting van een leegstand overheidsgebouw in Rome waar ze ene “sociaal centrum” vestigden naar het model van de vele door links opgerichte centra elders in de stad. Daaruit groeide enkele jaren later een goed georganiseerde beweging die beweert 4000 leden en tienduizenden sympathisanten te hebben, vooral onder tieners en twintigers die aangetrokken worden door het “revolutionair imago”, door de kritiek op de “weldenkende burgerij”. Volgens linkse militanten imiteert CasaPound het woordgebruik en de symboliek van uiterst-links om vooral jongeren aan te trekken. De beweging dient zich aan als “echt antimondialistisch”. In publicaties weeft CasaPound een mystische romantische sfeer, met daarin odes aan een cultuur van fysiek geweld.
“Opstaan”
Het relatief succes van CasaPound wekt bewondering op buiten Italië, bij alle voorstanders van White Pride. CasaPound heeft een aparte ruimte in Rome waar permanent talrijke buitenlandse gasten logeren. In Frankrijk zijn er de groepjes MAS (Mouvement d’action sociale) en vooral “Opstaan” in Rijsel dat vanuit het Vlaams Huis opereert. In betogingen wordt van leer getrokken tegen kapitalisme en mondialisme. Maar ook bij het grotere ‘Bloc identitaire’, nog rechtser dan het Front National, kan CasaPound op veel krediet rekenen.
In Vlaanderen heeft CasaPound enthousiaste supporters. De werking van het kraakpand van CasaPound in Rome bracht onder meer Bert Deckers, personeelslid en provincieraadslid van het Vlaams Belang (VB), aan het dromen, ook al neemt hij afstand van het fascisme.
De bijval is groot bij de “Solidaristen”, de erfgenamen van het Verdinaso van Joris van Severen (Vlaamse fascistische beweging uit de jaren 1930 die actief met nazi-Duitsland collaboreerden). Elk jaar komen de “solidaristen” samen aan het graf van Joris van Severen. Zo herinneren we ons hoe Désiré Dylst in Hasselt, zeer actief tijdens de Limburgse mijnstaking van 1970, een dag verdween om naar de jaarlijkse herdenking te gaan. Van Van Severen is bekend dat hij Hitler te laks vond tegenover de joden. Hij was in 1940 naar Frankrijk gedeporteerd waar de Fransen hem samen met 20 andere gevangenen doodschoten, zodat Van Severen een “martelaar van de Vlaamse zaak” werd.
(Uitpers nr. 139, 13de jg., februari 2012)
Meer over de Vlaamse connectie vindt men bij www.aff.be.
