Bleekgezichten

Bevoorrecht wit, door intellectuelen meestal in het Engels verwoord als ‘white privileged’, dat zou je zijn zonder het te beseffen? Als ‘witte man’ dan nog in veelvoud.

Wit? Ik bekijk nog even mijn blanke huid en herinner me hoe vaak ik als kind te horen kreeg dat ik er te bleek uitzag. Bleek, maar nooit wit. ‘White’, hadden ze in het Engels niet wat meer kleurennuance kunnen bedenken? Blank lijkt me toch correcter, dat is verre van wit. Of bedoelt men ‘gebroken wit’? Dan nog, we hebben toch een correct Nederlands woord, blank. Dat lijkt misschien niet zo belangrijk, maar voor de mensen die op wit staan, is het dat blijkbaar wel. Ik wil best een bleekgezicht zijn, maar Wit, zelfs niet van angst.

Dan maar bevoorrecht blank misschien? Enkele recente meningen:

Arm in alle kleuren

Marvin Rees, burgemeester van Bristol: ‘De arme blanken hebben veel meer gemeen met de zwarten dan met de rijke blanken’ – (het komt uit Le Monde: Blancs, Noirs). “Ik bezocht onlangs een kerk waar de priester me vertelde dat ten tijde van de slavernij de mis ’s ochtends was voorbehouden aan de rijke blanken, ’s avonds was het voor de arme blanken”. In Bristol is onlangs het standbeeld van slavendrijver Edward Colston door een menigte neergehaald en in het water gekieperd. Rees is de zoon van immigranten uit de Cariben.

Thomas Chatterton Williams, auteur uit de VS die het initiatief nam voor de brief ondertekend door 150 intellectuelen en artiesten tegen censuur, over het politiegeweld in de VS:

“Vergeten we de sociale dimensie van dat politiegeweld niet. Het zijn arme mensen die omkomen onder dat geweld en we doen alsof we het niet zien. George Floyd was meer dan een zwarte man, hij was een arme zwarte man. Ware hij een gedegen burger geweest, hij zou nog leven”, aldus de auteur die ook wijst op de vele arme blanke mannen die bij dat geweld omkomen.

Laat me ook verwijzen naar het interview met Joan Williams in de Groene Amsterdammer:
https://www.groene.nl/…/slaapwandelend-naar-een-klassenguer…

En dan is er in Humo nog het gesprek met Dyab Abou Jahjah, omschreven als ‘ex-activist’ over o.m. ‘white privilege’:

“Je bent niet gediscrimineerd, dus je geniet een privilege: dat is een absurde benadering. Bedrijfsleiders en machtige politici hebben privileges: zij kunnen soms wegkomen met belastingontduiking. Maar gewone witte mensen? Waar zit hun privilege, als zij in de wachtrij staan voor de voedselbank of als ze hun facturen niet kunnen betalen? Een recht kan nooit een voorrecht zijn. Activisten vragen nu aan blanke mensen om hun privileges neer te leggen. Waarom zou je afstand doen van je rechten? De nadruk moet liggen op de gediscrimineerde”.