In december ging onderwijzer Jos Geudens met pensioen. Geen reden om bij op de lauweren te gaan rusten of bij de pakken te blijven zitten. Hij startte een project op voor een huiswerkklas in Mombasa en ruilde Antwerpen voor Kenia. Hier volgt zijn eerste verslag.
Hier ben ik dan met het eerste artikel over mijn belevenissen in Mombasa (Kenia). Ik moet zeggen er viel serieus wat gewicht van me af toen ik me op 3 januari – na 12 uren vlucht en 8 uren bus – neervlijde in mijn terraszetel in Utange-Mombasa. Het was dan ook een zware maand december geweest. Het afscheid nemen van een heleboel vrienden en
vriendinnen, van m’n politiek leven, van mijn kinderen in de school en van mijn familie viel me zwaar.
Ook het afscheid nemen van mijn activiteiten rond Kinderen zonder papieren, van mijn werk in Antwerpen-Noord was moeilijker dan ik had verwacht.* Ook het opruimen van mijn appartement (een groot deel van mijn politiek archief ging naar AMSAB) en de voorbereiding van de container met computermateriaal naar Mombasa, het verder zetten van de campagne Kinderen zonder papieren vergde heel wat van mijn krachten.
Gelukkig had ik hiervoor heel wat medewerking van vrienden. Dank nog eens aan allen die een bijdrage hebben geleverd aan het Ujamaa-fonds zodat mijn project hier – een huiswerkklas in Utange – binnen afzienbare tijd van start kan gaan. Dank ook aan het Vlaamse ACOD dat de container ter beschikking heeft gesteld. De container met materiaal is hier nog niet gearriveerd maar dat is grotendeels te wijten aan administratieve problemen hier.
Ik heb hier al wel een school gevonden die wil samenwerken. Het is een school – niet ver van mijn huis – die vooral werkt met minder begoede kinderen en jongeren waaronder HIV/Aidswezen. Er zijn er zo’n 6000 in Mombasa. Het is een prachtige school met een bewust leerkrachtenkorps. Ze hebben reeds contact met scholen in Schotland waardoor de kinderen die geen geld hebben gratis les kunnen volgen, de Jolaurabi-selfhelpgroup- (Childrens appeal to help children in Africa Postbus 10566- Mombasa -Kenia).
Zij hebben een speelplaats vol met kokospalmen, waarin kleine apen – tot groot genoegen van de kinderen kunstjes uitvoeren. Meer daarover in de volgende brief.
Vooreerst iets over Mombasa zelf. Mombasa is gelegen aan de Indische Oceaan en is de grootste haven van Oost-Afrika.Vermits het een koraaleiland is dat strategisch gelegen is heeft het heel wat veroveraars/bezoekers gekend: van Arabieren over Indiërs, Portugezen en Engelsen. De stad is dan ook een mix van culturen: Afrikaanse moslims, Sikhs en Indische hindoes maar ook Kikuyu -inwijkelingen vanuit de Rift-valley. Het is dan ook erg normaal om zoals ik gewekt te worden met het gezang van de moskee dichtbij, terwijl ik een paar uren
later getrakteerd wordt op de christelijke gezangen van een crusade , een bekeringsplechtigheid van een of andere Baptist church.
Mombasa is echter bekend bij de Westerse toerist voor zijn prachtige stranden en hotels,(meestal van multinationals van Indische, Saoedi-arabische of Amerikaanse origine.) De hotels dienen als uitvalsbasis voor safari’s naar de nabijgelegen dierenparken zoals Massai Mara, Tsavo enz. De strook langs de kust is erg toeristisch en een aparte wereld van luxe. Achter de kustlijn bevindt zich echter het echte Afrika met al zijn etnieën, die proberen om een graantje mee te pikken van de meestal bloeiende toeristische industrie. Dit is niet altijd gemakkelijk: toerisme-bureaus bieden meer en meer all-in faciliteiten aan tot groot ongenoegen van de plaatselijke bevolking. Desalniettemin blijft Mombasa gekend als “the friendly town of Kenia’ waar je met open armen ontvangen wordt.
Sommigen vragen me of ik met m’n pensioen en mijn verhuis ondanks alles niet dreig “in een zwart gat te vallen”. Indien het niet bedoeld is als indiscrete vraag (sic), dan is het antwoord NEE. Het leven is uiteraard een zaligheid als Belgisch gepensioneerd onderwijzer. Een dagje strand is elke dag weer een belevenis. De natuur is prachtig en de kinderen zijn schattig.
Uiteraard zijn er de Afrikaanse omstandigheden die je erbij moet nemen: ik heb nog geen elektriciteit en moet me behelpen met een generator, in afwachting van de “elektrificatie van de wijk” waar ik hoop een steentje toe bij te dragen.
Af en toe vind ik wel eens een tarantula in mijn slaapkamer en een cobra in mijn hof. Zolang het geen olifanten zijn, hakuna matata. Ook de watertoevoer laat het bij wijlen afweten maar
dat heeft te maken met de droogte waar Kenia op dit ogenblik mee geconfronteerd wordt. Op dit moment worden 2 miljoen mensen voornamelijk in het noorden van Kenia bedreigd met hongersnood als gevolg van de droogte.
Dit heeft ook gevolgen voor de rest van het land waar de prijzen van groenten de pan uitswingen. Ook voor de jongeren is het een drama. Wegens het gebrek aan geld, maar ook omdat ze op zoek moeten gaan naar water hebben ze het begin van het schooljaar half januari gemist.
En de regering zult u vragen? Wel, de “nieuwe regering Kibaki ” wordt zelf geplaagd door immense eigen corruptieschandalen – de Anglo Leasingaffaire – of moet nog corruptieschandalen van de vorige regering “afwerken”- de Goldenbergaffaire- waardoor deze op volledige inactiviteit werd gesteld en meer interesse heeft voor het immense wagenpark van de verschillende kabinetten dan met haar bevolking. Alle proporties in acht genomen lijkt het hier wel Belgische politiek.
Kwaheri en tot de volgende keer.
(Uitpers, nr. 75, 7de jg., mei 2006)
* Het geeft me dan ook grote voldoening wanneer ik zie -via internet – dat de problematiek van de kinderen en mensen zonder papieren nu erg in de belangstelling staat
josgeudens@yahoo.com
00254736942080
Postbus 40479
Mombasa
Kenia