Belgische regering wil geen kernwapenvrije zone in het Midden-Oosten

Het Midden-Oosten heeft iets met kernwapens, althans zo denkt de Westerse wereld erover. De zoektocht naar Saddam’s kernwapens was de drogreden voor de oorlog tegen Irak. Iran zit op de schopstoel omdat Teheran opeist wat haar verdragrechterlijk (Non Proliferatie Verdrag) toekomt, met name kennis en productie van kernenergie, en het Westen vreest dat dit zal leiden tot een Iraanse kernbom. Op 6 september 2007 wordt Syrië gebombardeerd omdat Israël meent te weten dat er Noord-Koreaanse kernonderdelen zijn opgeslagen.

Wie vrede en veiligheid in het Midden-Oosten nastreeft zal zich over het kernwapendossier moeten buigen. Zoveel is duidelijk.

Dat menen de landen uit het Midden-Oosten zelf ook. Daarom presenteerde Egypte op de 51ste Algemene Vergadering (General Conference) van het Internationaal Atoomenergie Agentschap van 20 september 2007 een resolutie om van de regio een kernwapenvrije zone te maken(1). In punt 3 wordt opgeroepen opdat alle partijen ernstig zouden onderzoeken om de nodige praktische stappen te zetten om tot een kernwapenvrije zone te komen. Landen die nog geen lid zijn van het nonproliferatieregime, met inbegrip van het Non Proliferatie Verdrag, worden uitgenodigd toch aan te sluiten. In punt 4 worden alle staten van de regio opgeroepen om geen nucleaire wapens te ontwikkelen, te produceren, te testen of te verwerven, en geen daden te stellen die de doelstelling zouden ondergraven om dergelijke zone te realiseren.

Deze resoEr waren slechts twee tegenstemmers. Juist ja, die twee die u denkt: Le Soir van 21 september meldt dat USA en Israël tegenstemden. 53 landen stemden voor, 47 onthielden zich. Bij deze laatste groep zaten alle landen van de Europese Unie behalve Ierland, dat voor stemde.

Verrassend, niet?

De Europese Unie – België incluis -, voorvechter van vrede en veiligheid in de wereld en actief strijder tegen de spreiding van het kernwapen, onthoudt zich bij een politieke oproep om het Midden-Oosten kernwapenvrij te maken. Is de Unie plots een voorstander van een Iraanse kernbom? Vindt men het goed dat een arm derdewereldland wat inkomsten kan scharrelen door verkoop van wat nucleair materiaal dat het niet meer nodig heeft? Of kan een uittredende regering het ijveren voor minder kernwapens niet onder de lopende zaken catalogeren? Sorry, ik kon deze cynische oprisping niet laten.

Wellicht is de ware reden te vinden in de Europese dubbelzinnigheid en hypocrisie tegenover het Israëlische nucleaire wapen. De officiële vertegenwoordigers van de Europese parlementaire democratieën doen alsof ze niet weten dat Israël (waarschijnlijk 200) atoomwapens heeft. En dus moet Israël ook niet gevraagd worden lid te worden van het Non Proliferatie Verdrag. De rest van de regio is al lid, en moet zich aan de afspraken houden. Of beter gezegd aan onze politieke interpretatie van de afspraken. Kernenergieprogramma’s mogen niet leiden tot een kernwapencapaciteit, daarom zijn er de inspecties van het IAEA. Maar wie niet tot onze politieke vrienden behoort, valt niet onder die regel, die mag immers geen nucleair energieprogramma hebben, punt. Gebeurt het toch, dat moeten we ons voorbereiden op het ergste, en dat is oorlog zegt Bernard Kouchner, minister van buitenlandse zaken van Frankrijk.

De Europese Unie en dus ook de uittredende Belgische regering is kennelijk geen voorstander van een internationaalrechterlijke oplossing; we kiezen voor de (desnoods gewapende) confrontatie?

Wil men het officiële discours alstublieft aanpassen aan de reële standpunten? Dan weten we het duidelijk: de Israëlische kernwapencapaciteit, daar trekken we ons niks van aan.