Belangrijkste bedreiging en systemische rivaal

auteur: Antoine Uytterhaeghe.

U kent de Veiligheidsconferentie van Munchen wel. Een jaarlijkse hoogmis in de maand februari waar internationale VIP’s hun kijk op de wereld komen uitleggen. De conferentie (online) werd dit jaar vooral gekenmerkt door het aangescherpte vijandbeeld van Rusland en China in de westerse toespraken.

In een uiteenzetting eerder dit jaar op het World Economic Forum in Davos op 27 januari waarschuwde de Russische president Poetin voor de gevaren van een grote oorlog. Dit was niet de eerste keer. Voor de belangrijkste westerse media was dit welgekomen voer om hun anti-Russische campagnejournalistiek verder te zetten.

campagne

Er is inderdaad een mainstreamconsensus hieromtrent in media, geïnteresseerde partijen uit de politiek, bedrijfswereld en samenleving. De grootste agitator hier is de NAVO. De westerse militaire alliantie, bewees dit opnieuw met haar 70 pagina’s tellende paper “2030 United for a New Era”. Dit document werd opgesteld door een speciale reflectiegroep waarvan de voormalige Duitse minister van defensie, Thomas de Maiziëre, medevoorzitter was. Het brengt analyse en aanbevelingen waarin Rusland omschreven wordt als de belangrijkste bedreiging voor het bondgenootschap in dit decennium.

Ook China krijgt steeds meer het etiket opgeplakt van tegenstander en gevaarlijke concurrent, een systemische rivaal. De NAVO en Washington dreven hun bewapening op, de militaire uitgaven van Rusland en China samen blijven ver onder die van de westerse militaire alliantie.

Het westers Russisch vijandbeeld werd ook door de VS president Biden druk in de verf gezet (“Ja, ik geloof dat Poetin een moordenaar is”) en de hondstrouwe westerse media draaien op volle toeren. Tijdens de verkiezingscampagne had Joe Biden de Chinese president een boef genoemd.

Duitsland

Angela Merkel herhaalde het alle meerdere malen. De Duitse Bundeswehr moet militair Europa leiden. Maar volgens de Duitse NAVO sabelslepers is de Duitse Bundeswehr nog steeds ondergefinancierd en nog niet voldoende voorbereid. Dit is het moment om geen tijd te verliezen, heet het in die kringen. Vanwege zijn centrale ligging moet Duitsland sneller dan wie ook beschikbaar zijn vooral in geval van een crisis aan de buitengrenzen van NAVO en EU. Dit betreft zeker de Baltische en Balkanstaten, de Middellandse en de Noordzee.

Eigenlijk gaat het om ‘regime change’ in Rusland. Het spreekt voor zich, dat dergelijke gedachten niet openlijk worden verkondigd door de politieke leiders, dat wordt aan anderen overgelaten. Bij voorbeeld Gabriel Feldermayer, de president van het in het Duitse Kiel gevestigde “Instituut voor de Wereldeconomie”. In een interview met Deutschlandfunk op 21 februari 2021 gaf hij commentaar op de nieuwe EU-sancties tegen Rusland: hij is zeker geen tegenstander, maar meent dat ze tot nu weinig effect hebben. “De doelstellingen die we hebben richting Rusland zijn vrij groot; we willen niets minder dan regime verandering. Om Rusland economisch op de knieën te krijgen heb je een grote coalitie van landen nodig, want Europa alleen kan dat niet bereiken.”

Volgens Angela Merker heeft Het Trans-Atlantische partnerschap twee belangrijke taken waarvoor we gezamenlijke strategieën moeten ontwikkelen. Enerzijds heeft dat gevolgen voor de relatie met China. Aan de andere kant de relatie met Rusland.  Het is volgens Merkel belangrijk dat we een gemeenschappelijke trans-Atlantische agenda ontwikkelen.

Een eigen politiek vanuit de Europese Unie naar Rusland en China toe, is kennelijk nog niet voor vandaag. Dit zal in de eerste plaats betekenen dat de Europese NAVO-lidstaten – op enkele niches na – zich moeten plooien naar de ideeën en belangen van het Amerikaanse militaire establishment.