In vorig nummer van Uitpers (nr. 109, mei 2009) verscheen een lezenswaardig artikel van Francine Mestrum onder de titel “Op zoek naar het socialisme van de XXIste eeuw: Naar de verkiezingen met een linkse agenda”. Toch enkele bedenkingen.
– Algemeen stemmen mensen voor iets dat nuttig is, dat ze dus nuttig vinden. Je kan bv. duizend en één dingen vinden van de vakbonden, maar men blijft lid voor een aantal ‘nuttige’ redenen. Klein-links (een afschuwelijke term) moet zich leren ‘nuttig’ te maken.
– Aangaande het gebrekkige programma.
Had Agalev een goed programma in de jaren 70 met hun eerste doorbraak? Had de SP in Nederland dit ook? Niet dat ik het zeker weet, maar ik betwijfel het. Dat er op gestemd werd, op Agalev en SP, heeft dus andere redenen. M.a.w., het gebrekkige programma van PVDA+
of SPa.rood is niet de reden van weinig stemmen. En draaien we de redenering om, de vele stemmen die Open VLD of CD&V halen hebben ook niks te maken met hun programma.
– Aangaande de kwaliteit van het programma van links (dat het koude pap is).
Misschien moet we nadenken over het generatieprobleem binnen links (persoonlijk zie ik de linkerzijde grotendeels verouderen), maar we moeten vooral eens leren ons taken, doelen en gevechten te stellen die we WEL kunnen winnen. Een voorbeeld: heb altijd gevonden dat de
acties om postkantoren open te houden, met een geprivatiseerde Post en dito ‘vrije’ markt denken, verloren energie en tijd was. Laat ons op zijn minst een beeeeetje realistisch zijn. De top van de politiek of De Post zelf, gaan er zelfs geen hoofdpijn van krijgen. Laat staan: hebben. Kortom: graag iets waar we kunnen winnen aub.
– Conformisme. Links denkt zgn. tegendraads.
Ja? In ieder geval binnen de verschillende organisaties is conformisme troef. Het doodt
nieuwe ideeën, het doodt het debat. Wat het centraal comité of het politiek bureau (als deze nog bestaan) beweert is waar. punt. Waarom kan een basismilitant ook niet iets zeggen dat de waarheid is? Overigens, er is mij geen kanaal bekend waar de linkerzijde in Vlaanderen met elkaar in gesprek kan komen. Hemeltergend is dit, met de huidige technologische mogelijkheden. We hebben zelfs geen Europees blad (al dan niet elektronisch), nu dat
Europa… och ja… Links was lui, of wat las ik weer? Enfin, andere technologie, impliceert andere organisatievormen.
– Persoonlijke belangen.
De mens is klein. Elke mens is klein. Persoonlijke belangen worden dan groot. Het hoeft niet om geld of andere materiële voordelen te gaan. Een belangrijke schakel te zijn in een organisatie, dat beïnvloed al de waarneming van de werkelijkheid, beïnvloedt de oordeelsvorming en de beslissingen. Beïnvloedt de al dan niet bereidheid tot samenwerking.
– Programma.
Oubollig programma? Misschien, misschien niet. Wat ook nodig is, is een mobilisatie moment (concreet dus) dat gekoppeld is aan een perspectief. Het wervende aspect dus. Het concrete is het NU. Het wervende is de inschakeling in de beweging van de productiewijze,
maar dan om deze te overstijgen. Omdat ze onrechtvaardig bevonden wordt. Ik zou links adviseren eens terug te gaan kijken naar sommige toespraken van Obama. Hij was enerzijds concreet, anderzijds ‘wervend’ door het neerzetten van een vage utopie.
(Uitpers, nr. 110, 10de jg., juni 2009)
Adrien Verlee –
www.marxists.org/admin/volunteers/biographies/averlee.htm
www.marxists.org/nederlands/
