Eind september heeft de Turkse Eerste minister Tayyip Erdogan zijn langverwacht “pakket van democratische hervormingen” bekend gemaakt. Uiteindelijk is er niets bijzonders uit de bus gekomen, maar wat ook te verwachten van de “neo-ottomaanse” diplomatie. Voor de 7000 politieke gevangenen in Turkije is de teleurstelling groot: hun vrijlating is niet voor morgen. Terwijl waarnemers zich tevreden stellen met de zogenaamde “vorderingen” van deze Turkse “schijndemocratie”, speelt zich op 67 km van Istanboel een grotesk politiek proces af, dat reeds verschillende maanden loopt.