Wie na de Duitse bondsdagverkiezingen van 22 september kanselier wordt, staat buiten kijf: Angela Merkel. De vraag is alleen: met welke coalitie? Bovendien is er nog een andere vraag, die ten onrechte weinig aandacht krijgt: die naar het onberekenbare opzwellen van het Duitse parlement.
Hoezo? De verdeling van de zetels tussen de partijen verschilt natuurlijk van de ene legislatuur tot de andere, maar hun totale aantal toch niet? Toch wel. En dat kan in de eindspurt zelfs voor adembenemende verschuivingen zorgen, zoals onder meer in 2002 en 2005. Of tot bedenkelijke obesitas voor de bondsdag. Dat heeft alles te maken met merkwaardige trekjes van het Duitse kiesstelsel.

Krijgen we na de saaie campagne voor de Duitse bondsdagverkiezingen toch nog een spannende verkiezingsavond? Niet omdat ook maar iemand zou betwijfelen dat uittredend bondskanselier Merkel zichzelf zal opvolgen; maar omdat nagelbijtend wordt afgewacht met welke coalitie dat zal gebeuren. Kan de coalitie van christendemocraten en liberalen voortregeren, ook na de smadelijke FDP-flop in Beieren? Is die nederlaag een veeg teken, of zal ze de liberalen juist een Mitleidbonus opleveren en boven de 5%-kiesdrempel houden? Of moet Merkel genoegen nemen met een heruitgave van de ‘grote’ coalitie tussen christen- en sociaal-democraten?