Het was de tweede grote algemene staking op korte termijn, vorige week in Argentinië. Dat zegt eigenlijk weinig, want bijna dagelijks zijn er grote betogingen en studentenprotesten. Maar goed, het land lag plat, er reden geen treinen of metro’s, de havens werkten niet.
Het protest tegen het beleid van Javier Milei is enorm groot. Mensen beginnen in te zien dat niet ‘de kaste’, maar wel zij zelf de rekening betalen. In de begroting wordt 31 % gekort op pensioenen, 87 % op openbare werken, 39 % op de subsidies voor transport en 76 % op de overdrachten naar de provincies. Op vijf maanden tijd zijn er drie miljoen mensen arm gemaakt.
In de Senaat werd de bespreking van de ‘Basiswet’ (Ley de Bases) stil gelegd. Het is een wet die de arbeidsmarkt verder moet flexibiliseren, privatiseringen van overheidsbedrijven moet vergemakkelijken en volmachten geeft aan de regering. Hoe dit verder moet, weet niemand, sommigen beginnen te speculeren op de val van de regering. Diverse hoge ambtenaren hebben al ontslag genomen.
Milei zelf gelooft in zijn eigen leugens. Alles gebeurt voor het volk. En stakers, dat zijn ‘mensen zonder kleren’. Dank zij het schaliegas en het lithium kan Argentinië snel het nieuwe Texas worden, zo schreef een Britse krant vorige week. Argentinië is bezig aan een echte vrije markt revolutie!
Het IMF is in elk geval tevreden. De resultaten zijn beter dan verwacht! Dat Argentinië, samen met Haiti, het enige land in de regio is waar het BBP achteruit gaat, mag de pret niet bederven. Er is een begrotingsoverschot!
Milei denkt niet aan Texas maar aan … Rome, Argentinië wordt het nieuwe ‘Rome van de 21ste eeuw’. Ja, waarom ook niet. Als je zowel de moorden van het Franco-regime als die van de Argentijnse dictatuur als die van het huidige Israël gewoon kan loochenen, dan wordt alles toch mogelijk? Als je bovendien applaus krijgt van je extreem-rechtse vrienden, wat kan er dan nog fout lopen?
Misschien de realiteit die weer de kop op steekt?
