Antisemitisme is even hatelijk, verfoeilijk, dom als elk racisme. Door de lange geschiedenis van pogroms en uitroeiingen wordt ze vaak de ‘harde kern van het racisme’ genoemd. Een racisme dat immers extra afschuw opwekt, zoals toen de Franse uiterst-rerchtse leider Jean-Marie Le Pen de nazi gaskamers afdeed als “een detail van de geschiedenis.
Volgens de Franse statistieken is dat antisemitisme springlevend (+ 74 % gevallen in 2018). Gele hesjes – gilets jaunes- worden ervan beticht de antisemitische toer op te gaan, terwijl de Britse Labourleider Jeremy Corbyn ook al een rabiate antisemiet zou zijn. Dit zijn vuige vormen van instrumentalisering. Het verwijt van antisemitisme wordt hier grof misbruikt om tegenstanders in diskrediet te brengen. De Franse president Macron doet er nog een schep bovenop, hij steekt antisemitisme en antizionisme in één zak.
Gele Jodenhaat?
Van midden november al suggereren Franse overheden en media dat de beweging van de gilets jaunes antisemitische trekken heeft. Uitgebreide enquêtes van sociologen, politologen en media over de deelnemers aan die beweging, vonden daar geen bewijzen voor. Natuurlijk, in een beweging die massaal en erg heterogeen is, vindt men erg uiteenlopende opinies, maar geen uitgesproken antisemitische of andere racistische strekkingen.
Filosoof en mediafiguur Alain Finkielkraut is door de gilets jaunes uitgescholden voor sale juif etc, luidde het na de jongste mobilisatie in Parijs. Dat was voor veel media het zoveelste bewijs voor het antisemitisch karakter van die gele hesjes. Bij nader onderzoek blijkt het om één drager van een geel vestje te gaan die Finkielkraut inderdaad verbaal zwaar agresseerde. Er waren ook berichten dat bekend geel hesje Ingrid Lelavasseur antisemitische verwijten naar haar hoofd had gekregen. Uit beelden en geluid bleek daar niets van aan te zijn. Een andere gilet jaune werd van antisemitisme beschuldigd omdat hij vermeldde dat Macron vier jaar bij de bank Rothschild had gewerkt…
Marie L
Politiek Frankrijk staat nu op zijn kop. In Parijs nemen premier Edouard Philippe, 14 ministers en 9 staatssecretarissen deel aan een manifestatie. President Macron bezoekt het monument voor de Shoah. Er wordt geroepen om een nieuwe wet om antisemitisme harder aan te pakken – waarom alleen antisemitisme en geen andere vormen van racisme die toch nog altijd veel frequenter zijn? Er worden speciale vergaderingen bijeen geroepen, net zoals gebeurde in 2005 na de agressie tegen Marie L.
Deze vrouw, Marie L, liet aan de tv en de wereld zien hoe enkele (gekleurde) jongeren een hakenkruis op haar buik hadden gekerfd. De verontwaardiging was erg groot. Ca suffit, luidde de commentaar van le Monde, overgenomen door De Morgen. De Nationale Assemblee kwam op een zondag op verzoek van president Jacques Chirac in spoedvergadering samen om deze schande te veroordelen.
Maar op maandag ging Marie L door de knieën, de inkervingen waren eigen werk, er waren helemaal geen jonge aanvallers. Toen schreef Le Monde een volle pagina zelfkritiek. “We hadden de voorwaardelijke wijze moeten gebruiken”. Frankrijk heeft zich vergaloppeerd, zei Le Monde. Nee, reageerden lezers massaal, jullie hebben een zware fout gemaakt, niet het publiek dat in die zaken geleerd heeft voorzichtig te zijn.
Emoties
Toen in maart vorig jaar de bejaarde Mireille Kroll, joodse, werd vermoord door twee buurjongens, laaiden de emoties ook zeer hoog op en organiseerde de CRIF, een organisatie van Franse joden, een manifestatie tegen antisemitisme. Want dit was ongetwijfeld een antisemitische moord, aldus CRIF, alhoewel dat verre van bewezen is.
Waarmee nog maar werd aangetoond dat politici noch journalisten zich mogen laten meeslepen door emoties, en zeker niet als er enige twijfel over de feiten kan zijn. En zeker nu in Franrkijk waar president Emmanuel Macron en zijn ploeg er alles aan doen om de gilets jaunes te discrediteren.
Corbyn
De Britse Labourpartij verliest zeven parlementsleden op een cruciaal moment, in de aanloop tot de Brexit. De zeven geven als een van hun motieven ook het permanente antisemitisme van Corbyn op. Terwijl ze het in feite al jaren oneens zijn met zijn linkse standpunten. Dit is een rechtervleugel die een haerlijk gedrag, antisemitisme, misbruikt om Corbyn zwart te maken.
Corbyn is al zeer lang actief in solidariteitsbewegingen met de Palestijnen. En het is geen geheim dat met Corbyn als premier de relaties met Israël gespannen zouden zijn. Corbyn is door en door antizionist, en hier zien we de zoveelste poging antizionisten af te schilderen als antisemieten. Wat vooral bij antizionistische joden, zoals er wel veel zijn, zwaar aankomt.
Zionisten zoals de Israëlische premier Benjamin Netanyahu doen er alles aan om bij voorbeeld boycoacties van Israëlische producten te doen veroordelen als uitingen van antisemitisme. Het kan niet genoeg herhaald worden dat antizionisme in de verste verte niets te maken heeft met antisemitisme; het is er het tegendeel van, zeker nu het zionisme een steeds hatelijker racisme is geworden.
Moedermelk
Wat de jongste tijd in Europa steeds sterker opvalt is dat traditionele antisemieten van uiterst-rechts, zoete broodjes bakken met zionisten. Dat is onder meer het geval met uiterst-rechts in Frankrijk en België, ze zitten ideologisch op dezelfde lijn en zijn even sterk gekant tegen die andere semieten, de Arabische (de sjeiks en co uitgezonderd).
Dat is ook sterk het geval in Centraal-Europa waar radicaal rechts zeer sterk staat. De groep van Visegrad – Hongarije, Tsjechië, Slovakije en Polen – ging deze week zowaar een topconferentie houden in Jeruzalem. Drijvende kracht was Viktor Orban, premier van Hongarije, die in eigen land bankier George Soros als hoofdvijand heeft bestempeld en die in de campagne tegen Soros het antisemitisme de vrije loop laat. Toch schieten die lui goed op met Israël. Zoals ook de Poolse regering die vorige week nog een conferentie opgezet door de VS en Israël herbergde om Washington en Israël te plezieren.
Dat die conferentie is afgelast, komt door een provocatie van de kersverse Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Israël Katz. Die hernam een uitdrukking van wijlen Ariel Sharon dat de Polen het antisemitisme is ingegeven met de moedermelk. Van een racistische opmerking gesproken.
Bewuste verwarring
President Macron maakt van de huidige opwinding gebruik, om de verwarring rond antisemitisme en antizionisme op te drijven. Voor hem staat antizionisme gewoon gelijk aan antisemitisme. Beweren dat Israël in de bezette gebieden en in Gaza nazi-praktijken gebruikt, wordt voortaan beschouwd als een antisemitische uitspraak, dus als jodenhaat.
In juli 2017 zei Macron in het bijzijn van de Israëlische premier Netanyahu – door de president aangesproken als ‘cher Bibi’ – dat het antizionisme een geactualiseerde vorm is van antisemitisme. De Franse diplomatie is ontzettend discreet in kritiek op de Israëlische misdaden tegenover Palestijnen – oei, volgens Macron is dit een antisemitische uitspraak. En wat gaat Macron doen met de vele joodse burgers die antizionistisch zijn?
