Mijn vroegere collega Barones Maria-Adelheid Doornaert kan bogen op een lange carrière als propagandiste van het zionisme. Ze laat zich deze keer in De Standaard voluit gaan tegen Jean-Luc Mélenchon, de grote baas van het linkse La France insoumise (LFI). Beschuldigd van antisemitisme.
Men kan Mélenchon heel veel verwijten, en in Uitpers doen we dat regelmatig; deze week nog omdat hij zijn partij bijzonder autoritair leidt. Maar antisemitisme? Er is in de Franse politiek en media een hysterische campagne tegen Mélenchon bezig, erger dan ooit. Eerder dit jaar had Le Monde er een volle pagina voor over. Maar in die volle pagina was ook maar niet één element om die beschuldiging te staven. Men zegt maar en herhaalt maar.
Dat Mélenchon zich laat meeslepen in een aangebrande campagne tegen islamofobie, geïnspireerd door de Moslim Broeders, is een ander verhaal. Dat heeft onder meer te maken met electoralisme, met stemmenjacht in de “quartiers” – iets wat we ook in België zien.
Maar vandaar de sprong maken naar de beschuldiging van antisemitisme, is door en door oneerlijk. Dat is pure propaganda waaraan barones Doornaert zich opnieuw schuldig maakt. Dat maakt deel uit van een opgevoerde wereldwijde campagne om antizionisme gelijk te stellen aan antisemitisme, en dus strafbaar te maken. Uiterst-rechts, met zijn lange traditie van reëel antisemitisme, juicht toe.
Zionisme en uiterst-rechts
De grote idylle tussen uiterst-rechts en het zionisme verdient meer aandacht. De beroemde nazijager Serge Klarsfeld zei al eerder dit jaar dat het uiterst-rechtse Rassemblement National (RN) van Marine Le Pen een “republikeinse partij” is. Nu voegt hij daaraan toe dat hij, gesteld voor de keuze tussen links en het RN, voor uiterst-rechts zal kiezen.
Dat heeft te maken met de enthousiaste steun van uiterst-rechts in Europa voor de Israëlische uitdrijvingsoorlog tegen de Palestijnen in Gaza en de bezette westelijke Jordaanoever. Israël, voorpost van onze westerse waarden die Doornaert zo nauw aan het hart zouden liggen.
Zie ook:
zie ook: