Met de terugtrekking van de VS uit het klimaatakkoord van Parijs geeft President Trump opnieuw erkenning aan zijn extreem-rechtse adviseur, ex-campagneleider en ex-baas van de Nationale Veiligheidsraad, Stephen Bannon. Die had al heel wat moeten inbinden, de laatste tijd, – zeker toen hij de post van veiligheidsbaas moest opgeven – maar zijn invloed is kennelijk nog niet uitgespeeld.
Trump schoof de Bannon-benadering opzij wanneer hij onder druk van de wapenindustrie wel de dansvloer op moest met de Saoedische prinsen, die hij een jaar geleden nog verantwoordelijk stelde voor nine-eleven, en wegzette als niet-democraten. Hij was wel ook al een tijdje zijn uitspraak over de voorbijgestreefde NAVO aan het afzwakken, en hij heeft het inhuldigingsfeestje in Brussel niet verpest, hoewel zijn optreden toch niet van die aard was om enthousiasme bij de partners op te wekken aangezien hij de solidariteit onder Navo-artikel 5 niet uitdrukkelijk vernoemde. Qua klimaat blijft hij echter bij zijn campagne-standpunten – en dus die van Bannon – en krijgt hij een deel van het establishment tegen dat zich al aan het aanpassen is aan het groene kapitalisme.
Het is niet makkelijk om een een consequente beleidslijn in de buitenlandse politiek van president Trump te onderkennen. Zou het kunnen dat zijn wispelturigheid toch ook bepaald wordt door zijn pogingen om een bepaald evenwicht te vinden tussen de verschillende invloeden die hij te verwerken krijgt?
Een aantal beslissingen lijken inderdaad te wijzen op een ‘aanvaardbare’ Trump, ‘t is te zeggen dat hij zich inschrijft in de lijn van zijn voorgangers: veiligheid staat of valt met militaire superioriteit, Westerse militaire bondgenoten mogen niet teveel ontgoocheld worden, belangrijke bondgenoten in het Midden-Oosten moeten worden gekoesterd. Een ferm kruisrakettenbombardement in Syrië, de Massive Ordnance Air Blast in Afghanistan, concentratie van Navy-schepen tegenover Noord-Korea, zijn even zoveel voorbeelden van een president die niets nieuws onder de zon brengt. De nieuwe National Security adviser, generaal Herbert McMaster, doet kennelijk grondig werk.
Maar voorlopig blijkt Trumps houding tegenover Moskou nog niet echt vastgelegd. En dat is bijzonder tegen de zin van het establishment in Washington.
Zou het kunnen dat zijn klimaatbeslissing, of eerder het invullen van een grote verkiezingsbelofte, zijn achterban en zijn campagne-bedenkers moet sussen – en dus aan boord houden – met het oog op de volgende bocht, met name instappen in het vijandbeeld over Rusland zoals dat nu al een tiental jaar door de intelligence-industry en het Pentagon wordt vorm gegeven? Mocht Donald Trump dergelijke ommekeer in zijn visie echt implementeren, zal je zien hoe de media hem veel presidentiëler zullen achten.
6 June 2017
Anticipeert klimaatuitstap op Rusland-bocht?
Visited 10 times, 1 visit(s) today
Visited 322 Times, 1 Visit today
Geschreven door Georges Spriet
Meer ..
Ze is weer gestart: de jaarlijkse VN-klimaatconferentie. Deze keer in één van de landen die het ijverigst mee ons aller planeetklimaat verpesten: de Verenigde Arabische Emiraten. In de ultra-geklimatiseerde futuristische stad Dubai verzamelen tot dinsdag 12 december delegaties van 197 ...
“Eén van de grootste denkers van onze tijd”: zo wordt Betekenisweb-auteur Jeremy Lent op de cover van zijn nieuwste boek, de hemel in geprezen door de bekende Britse journalist George Monbiot. Terecht ? ‘De Tao van Fysica’ Straf is Lent ...
De maand juli 2023 was de warmste maand ooit, met hittegolven in Zuid-Europa, Afrika, Azië, Canada, Noord-Amerika, met onblusbare vuurzeeën in onder andere Algerije, Italië, Griekenland, Californië. Die vaststelling werd gemaakt door de Wereld Meteorologische Organisatie (WMO) en de Europese ...
Vandaag 22 juni begint in Parijs een topvergadering met zo’n vijftigtal staatshoofden en regeringsleiders. Het heet te gaan om het uitwerken van een ‘Nieuw Financieel Pact’, om ‘nieuwe relaties tussen Noord en Zuid’ of om ‘een klimaattop’. Er komt veel ...