An American Dream

De stad Omaha, in de VS-staat Nebraska, heeft tussen 200 en 300 miljoen dollar nodig om een groot deel van zijn straten weer berijdbaar te maken. Dat geld is er niet, en om de uitgaven te drukken, heeft het stadsbestuur het wegdek van verscheidene wegen afgeschraapt. Gedaan met onderhoudskosten. De infrastructuur van Omaha, een stad van 400.000 inwoners, is er erg aan toe. Maar elders in het land van Obama, Trump en hun voorgangers zijn ook de gevolgen te merken van decennialange verwaarlozing van wegen, bruggen, energievoorziening, onderhoud van dammen en schoolgebouwen. “Failure to Act”  (Gebrek aan actie) is de titel van een streng rapport van de American Society of Civil Engineers (ASCE) over de toestand van de infrastructuur in de VS.
“We hebben vijftig jaar achterstand inzake onderhoud van onze infrastructuur”, aldus de (Republikeinse) burgemeester van Omaha. Zij ziet dan ook geen andere optie dan verwijdering van het wegdek, hopend dat het niet teveel regent. Omaha een uitzondering? Volgens het recent rapport van de deskundigen van ASCE, verkeert 32 % van de VS-wegen in erbarmelijke staat. De 1000 miljard dollar die president Donald Trump beloofde voor infrastructuurwerken, is volgens dat rapport nog veel te weinig.

Ongenadig

Het rapport van de ASCE is ongenadig (www.asce.org). De ASCE onderzocht 16 categorieën, waaronder wegen, bruggen, luchthavens, parken, waterwegen, spoorwegen….De ASCE geeft algemeen de quotering D – Poor, at risk. Armzalig, houdt risico’s in. Onze infrastructuur is sterk verouderd, een belangrijk deel ervan kwijnt weg en dat legt een zware hypotheek op de samenleving, aldus de algemene toon van het rapport
De 16 onderzochte categorieën verkeren zonder uitzondering in bedenkelijke staat, een deel ervan zit in de gevarenzone. Zo vormen bijna 60.000 bruggen (ca 10 % van het totaal) een gevaar – op tal van bruggen wordt het verkeer beperkt om instortingen te vermijden. Alleen al om de bruggen in orde te brengen, is 123 miljard dollar broodnodig.
Een kwart van de bijna 100.000 openbare schoolgebouwen is feitelijk ongeschikt voor gebruik; 53% van de scholen hebben dringend geld nodig voor herstelwerken en modernisering. Er zou per jaar 38 miljard dollar extra moeten worden uitgegeven om de gebouwen op peil te brengen. Maar Trumps minister van Onderwijs, Betsy De Vos, zweert bij privé onderwijs.
Van de 30 grote luchthavens, zijn er 24 niet aangepast aan het huidig luchtverkeer. Als er geen grote inspanningen komen inzake energievoorziening, lopen de Amerikanen groot risico op steeds meer stroomonderbrekingen.
In februari werden in Californië 200.000  mensen ontruimd omdat de Orovilledam door de hevige stortregens dreigde te begeven. Er is jaren veel te weinig geïnvesteerd in het onderhoud van oudere dammen. 15.498 dammen zijn in slechte staat, aldus het rapport. Om te beletten dat steeds meer dammen gevaar lopen, is dringend 45 miljard dollar nodig voor reparaties. Enzovoort.

2000 miljard

Die slechte staat van de infrastructuur weegt zwaar op de VS-burgers. Dat kost hen gemiddeld 3400 dollar per jaar, aldus de ASCE. Om de infrastructuur van de VS op peil te brengen, is er volgens deze specialisten 2000 miljard dollar nodig. Zoniet wordt de toekomst van de VS zwaar gehypothekeerd.
Trump beloofde in zijn campagne 1000 miljard dollar voor infrastructuurwerken. Voorlopig is er nog geen enkel concreet project. Het probleem is wel de fondsen: Trump wil de bedrijven en rijken in het algemeen nog minder doen betalen; tegelijk beslist hij de militaire uitgaven drastisch te verhogen. En de Republikeinen in het Congres willen niet horen van een groter begrotingstekort. De privésector inschakelen? Die is niet erg geïnteresseerd, wat brengt dat op termijn op?  Tolwegen, onpopulair en vaak niet rendabel genoeg. Openbare schoolgebouwen? Te openbaar. Liever privé, zoals de geprivatiseerde gevangenissen die de privésector wel veel geld opbrengen.

Vakantie

De American way of life heeft te oordelen naar dat rapport de voorbije decennia weinig op met alles wat “collectief” is. En wat sociaal is, zoals toestaan van vrije tijd. Er is in de VS geen enkele federale wet die een minimum aan vakantie waarborgt. Veel hangt af van het bedrijfsreglement, vaak eenzijdig opgesteld door de bedrijfsleiding. Maar zelfs als het bedrijf een minimum voorziet, durven veel werknemers het niet aan die ook effectief op te nemen.
“We stellen ons tevreden met één week vakantie per jaar, telkens in Las Vegas”, vertelt een gezin uit Chicago. Meer opnemen zou bij de baas niet goed overkomen. Een vriendin miste een promotie omdat ze vier dagen had genomen om haar oma op haar 90ste verjaardag in Londen te bezoeken. Reisondernemer Expedia deed een uitgebreid onderzoek naar de vakantiegewoonten van werknemers. Gemiddeld zouden ze 15 dagen vakantie kunnen nemen, maar even gemiddeld nemen ze er slechts 11 van op. “Veel werknemers hebben schrik dat hun job tijdens te lange afwezigheid wordt opgedoekt of anders wordt ingevuld”.

Dood uit wanhoop

Een leven vol onzekerheden eist zijn tol inzake gezondheid en levensverwachting, stelt een recent rapport vast. Er wordt vooral een daling van de levensverwachting vastgesteld bij minder opgeleide blanke mannen waar een grotere sterfte in de middelbare leeftijdsgroep wordt vastgesteld. Blanke Amerikanen van middelbare leeftijd hebben een sterftecijfer dat het dubbele is van Zweedse mannen. Die blanke Amerikanen hebben de voorbije 20 jaar hun verwachtingen steeds meer naar onder moeten bijstellen (‘crushed aspirations’), met als gevolg steeds meer stress. Niet-blanken hadden daar minder last van, hun  verwachtingen lagen altijd al laag…
De onderzoekers, Anne Case en Angus Deaton, spreken van ‘deaths of despair’, doden uit wanhoop, o.m. doordat er geen opvangnet is, vooral bij ziekte en ongeval. Niet alleen de zieken worden erdoor getroffen, ook wie niet ziek is leeft permanent in angst. Een onderzoek in Oregon toonde aan dat het aantal depressies met een derde daalt als er gegarandeerde betaalbare medische bijstand is. Er is ook de toegenomen angst zijn job of zelfs zijn woning kwijt te raken. Er is gewoon een gebrek aan sociale bescherming. De VS besteden slechts 1/5 van het gemiddelde van wat in andere Oeso-landen aan opleiding van werknemers wordt uitgegeven. Hulp aan werklozen bedraagt 1/4 van het gemiddelde.
Het wordt allicht erger. De regering Trump wil het weinige bestaande afbreken. Intussen zijn er de Uber-fenomenen die voor nog meer bestaansonzekerheid zorgen en die angstvallig elke syndicale aanwezigheid afweren. Nu al zegt 46 % van de Amerikanen dat ze een onverwachte uitgave van 400 dollar niet aankunnen, dat ze daarvoor moeten lenen. Dikke bult eigen schuld, vinden de trumpisten die wel bij die mensen veel stemmen halen.