Op 11 juli 2011 werd een nieuw Europees verdrag ondertekend, het Verdrag tot Oprichting van het Europese Stabiliteits Mechanisme (ESM). [1] Niemand hoorde er over, want de pers zweeg als het graf. Pas later kregen een aantal wakkere Duitsers door wat er in dit verdrag stond. In de eurozone komt een nieuw orgaan, dat de absolute macht krijgt over de schatkisten van de aangesloten landen.
Zij mogen net zo veel uit de schatkisten vorderen als ze willen en hoeven aan niemand verantwoording af te leggen over hoe zij dit geld besteden. Het orgaan wordt bemand door de 17 Ministers van Financiën, die voor deze dictatoriale rol de functie van Gouverneur van het ESM krijgen.
En even voor de duidelijkheid: omdat deze gouverneurs handelen in het kader van een internationaal verdrag, zijn ze ook geen verantwoording verschuldigd aan hun parlement. Een internationaal verdrag staat boven nationale wetgeving. Dat is iets wat veel parlementariërs nog steeds niet begrijpen. [2]
De bedoeling was, dat het ESM-verdrag nog voor het einde van 2011 door de nationale parlementen geratificeerd zou worden en in 2013 in werking zou treden. Juridisch rammelde het verdrag echter, zoals ik dat in mijn artikel “ESM, een staatsgreep in 17 landen” ook al aan de kaak stelde. Artikel 48.6 van de Europese Unie verbiedt namelijk, dat ze zelf hun bevoegdheden uitbreiden. Het door 17 glunderende Ministers van Financiën ondertekende verdrag zou daarom heel goed ongeldig verklaard kunnen worden. Niet getreurd. Gisteren, maandag 30 januari 2012, liet Brussel weten, dat een nieuw ESM-verdrag klaar ligt om getekend te worden. [3] Ik neem aan, dat het verdrag nu in een ander jasje gegoten wordt en geen EU-verdrag wordt, maar een internationaal verdrag, zodat artikel 48.6 omzeild wordt. De nieuwe tekst staat inmiddels op internet : http://www.european-council.europa.eu/media/582311/05-tesm2.en12.pdf Zie ook link [4] onder dit artikel.)
Na de ondertekening van het ESM verdrag, die inmiddels op 2 februari plaats had, zal het met spoed ter ratificatie aan de nationale parlementen worden voorgelegd, want het verdrag moet al in juli 2012 in werking treden. Ook met spoed komt er nog een tweede verdrag bij, dat sancties oplegt aan landen die zich niet aan de begrotingsdiscipline houden. [5] En die onderwerping aan Brussel moeten de landen zo snel mogelijk in hun nationale wetgeving verankeren, als het even kan zelfs in de grondwet.
Kwalijke pers
De soevereine democratie wordt opgeofferd aan een Brusselse dictatuur en de pers zwijgt. Het ESM wordt bijna een half jaar lang nauwelijks genoemd, laat staan dat de kern van het verdrag uit de doeken gedaan wordt. Naar de reden van hun zwijgen kunnen we alleen maar gissen. De onschuldigste reden zou zijn, dat ze gewoon incompetent zijn en sinds 11 juli 2011 nog steeds zitten te slapen. Een wat minder leuke reden zou zijn, dat ze meteen gesnapt hebben dat de dictatuur niet te stoppen valt en dat ze de toekomstige dictator beter goed gezind kunnen blijven. Of zouden ze hun vriendjes in de politiek niet voor het hoofd willen stoten, want dat zijn immers degenen die hen helpen hun krantenkolommen en zendtijd te vullen?
Ook in veel andere eurolanden was de informatie over het ESM-verdrag aanvankelijk zeer gebrekkig. Maar terwijl er nu op veel plaatsen openlijk over de kernzaken gediscussieerd wordt, blijft de Nederlandse bevolking verstoken van essentiële informatie. Wat oppervlakkigheden over de rol van het ESM als permanent noodfonds, meer hoeven de burgers niet te weten, niet waar?
Persvrijheid
Wij hebben in Nederland persvrijheid (of juister gezegd: vrijheid van meningsuiting.) Dat is zelfs een noodzaak voor de democratie. Zonder juiste informatie en zonder gefundeerde opinies is een democratie als een kip zonder kop. Journalisten spelen dus een cruciale rol in het voortbestaan van de democratie. En juist op het moment dat Brussel frontaal de aanval opent op de soevereine democratieën in Europa, doen ze hun werk niet!
ESM
Het ESM wordt opgericht met de smoes dat de eurozone een permanent noodfonds nodig heeft. En met die smoes krijgt het ESM onbeperkte bevoegdheden en wordt de parlementaire democratie in 17 landen feitelijk ten einde gebracht. Nou ja, de parlementariërs mogen nog steeds over het budget praten, maar Brussel kan de staatskas al leeggeroofd hebben nog voordat ze uitgepraat zijn. Want als Brussel roept, moeten de miljarden binnen 8 dagen in Brussel zijn.
De euro, de kern van het probleem
Politici willen met verdragen het onmogelijke mogelijk maken: de euro redden. De euro kan echter niet gered worden, want het heeft een onoverkomelijk probleem. (Economen hebben er 40 jaar geleden, bij de eerste plannen voor een gezamenlijke munt al voor gewaarschuwd, maar wanneer politici een idee in hun kop hebben, zetten ze blijkbaar hun verstand op nul en jagen ze hun dromen na.)
Maar goed, voor degenen die wel willen begrijpen hier een korte uitleg.
1. Zwakke landen zonder bescherming
Ik zal voor het gemak Griekenland als voorbeeld nemen, maar veel eurolanden komen vroeg of laat in een vergelijkbare situatie te zitten.
Sinds de invoering van de euro is er niets wat de Griekse consument tegen houdt goedkopere en betere producten uit Duitsland te kopen. De Griekse producenten gaan failliet. Omdat Griekenland nu meer importeert dan exporteert, vloeien steeds meer euros van Griekenland naar Duitsland. Uiteindelijk raken de euro’s in Griekenland op en zal het euro’s moeten lenen om nog over geld te beschikken. Zonder geld kunnen ze ook in Griekenland niet leven.
Vóór de invoering van de euro konden de economisch zwakkere landen zich aanpassen door van tijd tot tijd hun valuta te devalueren. Dat maakte de importprodukten voor hun eigen bevolking duurder en hun exportprodukten voor buitenlandse kopers goedkoper. Zo verminderden de importen, stegen de exporten, steeg de economische activiteit in het land en nam de buitenlandse schuld weer af. Vroeger waren devaluaties heel gewoon. Maar met de invoering van de euro zijn devaluaties niet meer mogelijk. De euro werkt als een vaste wisselkoers en de zwakkere landen komen doorlopend vast te zitten in de schulden.
Keiharde bezuinigingen veranderen daar niets aan. Dat is schulden dweilen met de kredietkraan open. Het onder curatele stellen van zwakkere landen en het neerslaan van protesten heeft dan ook niets te maken met het oplossen van een onoplosbaar probleem. De krantenjongens en televisieboys zouden beter moeten weten.
2. Blijvende verschillen
In de eurozone zijn veel van de verschillen in productiviteit het gevolg van verschillen in klimaat, de geografische situatie, de vruchtbaarheid van de bodem, de beschikbaarheid van water en energie, de afstanden die overbrugd moeten worden, de transportmoeilijkheden en andere onveranderlijke zaken. Deze bepalen in hoge mate het falen of slagen van economische activiteit. Elk land heeft zijn eigen typische economie ontwikkeld, het ene wat meer steunend op zijn agrarische productie, het andere op zware industrie, weer een andere op handel en zeetransport etc., wat betekent dat “één financiële politiek voor allen” nooit voor alle landen geschikt kan zijn.
De Europese Centrale Bank heeft de onmogelijke taak op zich genomen één rentevoet te hanteren voor de hele eurozone. Het wijzigen van de rentevoet is, volgens de klassieke uitleg van de centrale banken, bedoeld om de economie te beïnvloeden. Het moge duidelijk zijn, dat er in de eurozone geen sprake is van één economie, maar van 17 verschillende economieën. Een renteverhoging kan gunstig uitpakken in één of enkele landen, terwijl de andere landen daar de negatieve gevolgen van moeten dragen. Ook dit is een onoverkomelijk gebrek met de gezamelijke munt.
Machtswellustelingen
Europa is het speeltje geworden van een groepje machtswellustelingen, die geen enkel respect hebben voor de democratie. Zij beschouwen de overdracht van de nationale soevereiniteit aan Brussel als een normaal en onomkeerbaar gegeven. Ook aarzelen deze lieden niet om alles wat hun waanideeën in de weg staat uit de weg te ruimen en oppositie met geweld neer te slaan. Ook die bevoegdheid hebben ze zichzelf al gegeven in de aanloop van het eerste ESM-verdrag, met het amendement van artikel 136.3 van het TFEU van 23 maart 2011. “De lidstaten die de euro als munt hebben mogen een stabiliteits mechanisme creëren om te activeren als dat noodzakelijk is om de stabiliteit van de eurozone als geheel veilig te stellen.” Het gaat dus al lang niet meer om financiële stabiliteit alleen. Ook het bespieden van wakkere burgers, het inperken van burgerrechten, het instellen van censuur en alles wat in naam van de stabiliteit verzonnen kan worden, kan vanaf 1 januari 2013 volkomen legaal aan nieuwe of bestaande Brusselse organen worden toevertrouwd.
Nou ja, van zo’n censuur hoeven we niet wakker te liggen. Onze journalisten censureren uit zichzelf al.
(Uitpers nr. 140, 13de jg., maart 2012)
Bron:
www.courtfool.infoReferenties en bronnen:
[1] Tekst van de eerste versie van het ESM-verdrag, zoals getekend op 11 juli 2011
[2] Het parlement zal hooguit een Minister van Financieën door een ander kunnen vervangen, maar die krijgt dan als nieuwe gouverneur van het ESM onmiddellijk dezelfde buitensporige bevoegdheden als zijn voorganger. Buiten het poppetje verwisselen heeft het parlement geen enkele macht over het ESM.
[3] Samenvatting door de EU over wat 30 januari 2012 besloten is:
[4] Text of the text of the new version of the ESM treaty of January 2012 (in english):
[5] TREATY ON STABILITY, COORDINATION AND GOVERNANCE IN THE ECONOMIC AND MONETARY UNION