Waarom Israël Libanon binnen valt en niet gauw zal vertrekken.
Bof. Om en bij de 180 ballistische raketten uit Iran op Israël afgeschoten in de nacht van 1 oktober 2024. Het grootste deel ervan werd neergehaald door de Israëlische luchtafweer (de fameuze “Iron Dome” die ze van de V.S. hebben, met de hulp trouwens van Amerikaanse raketten vanop hun oorlogsbodems in de Middellandse Zee (men vergeet hoe klein die landjes zijn, Israël, Libanon, een beetje raket vliegt er zo over). Die Amerikaanse oorlogsschepen lagen daar precies met dàt doel, om de niet alleen verwachte maar ook aangekondigde rakettenregen af te wenden. Wat voor schade Iran met die raketten dacht aan te richten is niet bekend. Welke Israëlische doelwitten ze effectief getroffen hebben en of dat aanzienlijke schade was, is ook niet bekend.
Het wachten is nu op het verwachte en aangekondigde Israëlische antwoord; welke vormen dat zal aannemen, en of dat ook een Amerikaans antwoord zal zijn. V.S. president Joe Biden heeft alle vredespretenties achter zich gelaten, en heeft zich in alle duidelijkheid (“Let me be clear…”) geschaard achter Israël en de miliitaire avonturen van Benyamin Netanyahu. Wachten is het op duidelijkheid ook: of dit de grote oorlog tegen Iran wordt die Israël al zo lang voorbereidt, of nog niet.
Dat die Iraanse raketten een antwoord waren, is bekend: de Israëlische luchtmacht viel vorige week de Libanese hoofdstad Beiroet aan en vermoordde daar de leider van de sjiïetische milite Hezbollah Hassan Nasrallah, met daartoe speciaal uit Amerika aangevoerde bommen, met name de 2,000 lb. JDAM bunker buster bommen BLU-109. Deze bommen zijn bij de meest moorddadige in het Amerikaanse arsenaal, ontworpen om niet onmiddellijk te ontploffen maar door te graven naar het hart van de bunker die ze treffen. Foto’s van de krater waar Nasrallah getroffen werd spreken boekdelen. Wat daar doorgaans niet bij verteld wordt is dat daar flatgebouwen op stonden, en dat er bij de moord op de Hezbollah-chef nog 300 andere Libanezen stierven. Toch hebben Biden en Kamala Harris Israël gefeliciteerd met deze “zeer geslaagde” aanslag.
Heiligen.
Nu moet men, hoewel die neiging zal bestaan, Hassan Nasrallah niet direct heilig verklaren. Hier wordt oorlog gevoerd, een oorlog die al tachtig jaar en meer duurt, op z’n minst sinds 1948 of als men wil sinds de bezetting van de Palestijnse gebieden in 1967, en waarin weinig heiligen meedoen. Nasrallah was de aanvoerder van een Libanese miliitie die uiteindelijk zo sterk was dat ze de Israëlische IDF uit Zuid Libanon kon verjagen. Een klein leger. Opgebouwd met de hulp van Iran, maar wel Libanees en geleid en georganiseerd met een strategische luciditeit, niet alleen militair maar, volgens betrouwbare bronnen, met een ijzeren, ei zo na fascistoïde discipline. Men moet ook de Hezbollah niet heilig verklaren.
De moord op Nasrallah was volgens sommige bronnen al 18 jaar voorbereid door de Israëlische geheime diensten. Ze werd voorafgegaan door de operatie van de tegelijk ontploffende biepers en walkie talkies op 17 september 2024, die de operationele leiding van Hezbollah moest onthoofden en vooral burgers raakte. Die operatie was het sein voor de open oorlog van Israël tegen Hezbollah — en dus eigenlijk tegen buurland Libanon. Aangezien Hezbollah reageerde met de lancering van raketten naar Noord Israël, was de oorlog open. Na de moord op Nasrallah ging de Israëlische luchtmacht doelwittten in Zuid Libanon bestoken, zogenaamd om Hezbollah-installaties en lanceerbatterijen te vernietigen, in feite om sjiïetische dorpen te bombarderen en de streek daardoor te ontvolken (een mijioen Libanezen op de vlucht naar het noorden op 30 september). Beiroet was dan niet ver meer, zodat ze daar vaak ook even langsvlogen.
Invasie.
Voor wie niet zeker was van de oorlogssituatie, kwam maandag 30 september al gauw opheldering: Israël was zijn tankdivisies al een paar dagen naar zijn noordgrens aan het verplaatsen, en die tanks reden die maandagavond Zuid LIbanon binnen, dat ze twintig jaar lang bezet hielden en waarvan ze elke vierkant centimeter in kaart gebracht hebben. Daar ging de IDF, volgens de propaganda, een “beperkte” en in de tijd gelimiteerde operatie uitvoeren. Te weten de vernietiging van alle Hezbollah infrastructuur en de vernietiging van Hezbollah zelf, zodat noordelijke grensstreek van Israël vrij zou zijn van, beschietingen, en gewapende Libanezen naar het noorden gejaagd worden, tot over de Litani. Beperkt dus in principe tot aan de Litani. Hoe lang het moet duren is onduidelijk, gezien het feit dat de IDF een in wezen gemakkelijker klus in Gaza in een jaar tijd niet voor elkaar gekregen heeft. De IDF heeft de bevolking in het zuiden alvast bevolen naar het noorden te vluchten, en heeft dat met wat bombardementen kracht bijgezet. Men hoort dat groepen would-be kolonisten in Israël landkaarten klaar hebben waarop de Arabische plaatsnamen in Zuid Libanon vervangen zijn door Hebreeuwse namen.
Op deze inval van het IDF en de moord op Nasrallah — eigenlijk een zware aanval op Iraanse posities — volgde dan de rakettenregen uit Iran. Het oorlogsmechanisme was dat Israël de Palestijnen in Gaza aan het uitmoorden is (het dodental is boven de 42.000 gestegen), en dat onder meer Iran Israël onder druk wil zetten, door een tweede front in het noorden via Hezbollah. Hezbollah verklaarde met dat front te zullen stoppen wanneer Israël zijn oorlog tegen de Palestijnen stopt, wat de Israëlische regering niet wil, ook al ligt er een reëel wapenstilstandsvoorstel op tafel. Dus viel Israël Libanon aan. Daarbij de deur openend naar wat ook Europeanen al “een tweede Gaza” noemen.
Dat kan het worden, en het kan ook erger worden. Joe Biden die blijkbaar niet meer “neutraal” is, heeft een tweede battle group oorlogsbodems naar de regio gestuurd. Die zal niet gebruikt worden tegen de hezbollah, maar indien nodig wel tegen Iran. “Nodig” zou dat kunnen zijn als de Israëlische regering in haar reactie tegen Iran bijvoorbeeld Iraanse strategische doelwitten gaat bombarderen, zoals bijvoorbeeld de petroleum installaties. Of zoals de nucleaire installaties, zoals de meestal bedaarde BBC-reporter Jeremy Bowen het zei. Daarmee is het woord nucleair gevallen. De volgende fase zal wellicht Amerikanen, Russen en Chinezen mobiliseren. VN-secretaris generaal Antonio Guterres is door de Israëlische president Israel Katz intussen al persona non grata verklaard, en mag Israël niet meer in. Hij zal iets verkeerds gezegd hebben in de ogen van de regering van Israël.
