Aden en de emirs

In de havenstad Aden hebben de Verenigde Arabische Emiraten (VAE) hun slag thuisgehaald: de beweging voor een onafhankelijk Zuid-Jemen (South Transition Council) hebben de regeringstroepen, bondgenoten van Saoedi-Arabië, verslagen. De alliantie tegen de door de Houthi’s geleide coalitie kraakt langs alle kanten.
De Britten verlieten hun kroonkolonie Aden en Zuid-Jemen in 1967, militair verdreven door twee guerrillabewegingen, Flosy en het marxistische NLF. Die vochten onderling verder, wat eindige met de zege van het NLF dat de Volksrepubliek Jemen uitriep en een bondgenoot werd van de Sovjet-Unie. Het NLF werd de Socialistische Partij van Jemen. De crisis van het Sovjetblok droeg bij tot de fusie in 1990 van de twee Jemens. In Zuid-Jemen zijn er sindsdien frustraties over de dominantie van het noorden. Pogingen tot afscheiding, zoals in 1994, mislukten.

Al Qaeda

Met de burgeroorlog raakten noord en zuid feitelijk weer verdeeld, met het grootste deel van het noorden in handen van de Houthi’s (aanhangers van een tak van het sjiïsme), terwijl het regeringsleger van president Abd-Rabbu Mansour Hadi met hulp van Saoedi’s en de VAE, Aden en een deel van Zuid-Jemen in handen kreeg. In een ander deel zijn zowel Al Qaeda als IS actief. De Emiraten zetten eigen troepen in om Al Qaeda uit sommige plaatsen, ook wijken van Aden, te verjagen. Bij recente aanvallen van Al Qaeda zijn tientallen regeringssoldaten omgekomen. De overwinnaars van vandaag hebben dus verre van gans Zuid-Jemen in handen.
De VAE steunt sinds vorig jaar openlijk de zuiderse separatisten. De emirs van de VAE hebben grote ambities in de regio. Ze steunen militair en financieel o.a. generaal Haftar die Libië volledig in handen tracht te krijgen en zijn actief in oostelijk Afrika, zoals in Soedan. Hun ambities botsen soms met die van de Saoedi’s.