Terwijl de media-aandacht wordt opgeslorpt door de oorlog die Israël met de steun van de VS lanceerde tegen Iran, worden Palestijnen die in de rij staan voor voedselhulp in Gaza afgeslacht als figuren in een schietkraam.
Gisteren meldden gezondheidsautoriteiten in Gaza dat er al zeker 516 Palestijnen werden gedood nabij de controversiële voedseldistributiecentra van de ‘Gaza Humanitarian Foundation’ (GHF), sinds die eind mei operationeel werden. Sinds deze ochtend moeten daar opnieuw zeker 14 doden worden bijgeteld. Al minstens 3.799 mensen geraakten gewond terwijl ze hulp zochten, waaronder de 28-jarige Ahmed Nejm, die samen met zijn gezin intern ontheemd is. Sinds hij op 11 juni werd beschoten door Israëlische soldaten aan een hulpdistributiecentrum is hij verlamd. “We proberen ons te redden tijdens deze hongersnood,” vertelde Nejm aan ‘Drop Site’. “Er is geen brood en geen meel. Daarom zijn we hulp gaan zoeken.” Met zijn neven en buren arriveerde hij voor zonsopgang aan het centrum, waar ze samen met duizenden andere hongerigen wachtten op voedselhulp. Na een paar uren wachten openden soldaten van het Israëlisch leger (IDF) zonder waarschuwing het vuur op de menigte. Naast geweren werden daarvoor ook quadcopters ingezet. Tientallen mensen werden gedood, waaronder Nejms 15-jarige neef Abdulrahman. Volledig onder het bloed wist Nejm weg te kruipen terwijl de kogels rond zijn oren vlogen. Ambulances konden het gebied niet bereiken, dus hij werd uiteindelijk naar het Al-Aqsa ziekenhuis gedragen. “We waren in een gebied dat [de Israëli’s] als groen [veilig] hadden gemarkeerd op de kaart. Ik weet niet waarom ze begonnen te schieten”, zei hij.
Aanvallen op wanhopige Palestijnse burgers die voedselhulp zoeken bij de gemilitariseerde distributiecentra van de GHF of die zich verzamelen om te wachten op de weinige VN-hulptrucks die Gaza worden binnengelaten, zijn een bijna dagelijkse gebeurtenis geworden. Het grootste bloedbad tot nog toe kwam er op dinsdag 17 juni. IDF-soldaten vuurden er met machinegeweren, drones en tanks (!) op een menigte die hoopte wat meel te kunnen bemachtigen. Maar liefst 59 mensen werden in een keer afgeslacht en honderden anderen geraakten gewond. Een van die gewonden, Alaa, beschreef het volgende bloederige tafereel: “Plotseling lieten ze ons naar voren gaan en werd iedereen samengepakt, en toen begonnen er granaten te vallen, tankgranaten”. Diezelfde dag werden er elders in de enclave nog eens 14 Palestijnen gedood door Israëlisch geweervuur en luchtaanvallen, wat het dodental voor 17 juni op 73 bracht.
De GHF zelf lijkt zich totaal onverschillig te tonen voor het stijgend aantal slachtoffers in de nabijheid van diens hulpdistributiecentra. Een woordvoerder van de onderneming verklaarde aan het persagentschap AP: “Geen enkele van de schietincidenten heeft plaatsgevonden op onze locaties of tijdens de openingsuren”. Implicerend dat het de slachtoffers hun eigen schuld was dat ze gedood of verwond werden, legde de woordvoerder verder uit dat ze zich “tijdens verboden uren hadden verplaatst of een kortere weg hadden proberen nemen” – alsof dat een rechtvaardiging is voor de gewelddadige acties van het IDF?
De door de VS en Israël gesteunde GHF begon eind mei met de distributie van een beperkte hoeveelheid voedselhulp in een handvol locaties in het Zuiden van Gaza, na een bijna drie maanden durende Israëlische totaalblokkade van voedsel, medicijnen en andere essentiële goederen. De GHF omzeilt de VN en de humanitaire organisaties met decennia ervaring in het verstrekken van hulpgoederen in oorlogsgebieden volledig, en dient in de eerste plaats de militaire en strategische doelstellingen van Israël. Het runt vier afgelegen distributiepunten, waar zich dagelijks vele duizenden hongerige en verzwakte Palestijnen verzamelen, die hun leven riskeren in een poging om hulpgoederen te bemachtigen van een volstrekt ontoereikende voorraad.
Dodelijke chaos
In haar mondelinge getuigenis voor de Britse Commissie Buitenlandse Zaken op 16 juni stelde Anna Halford, de noodhulpcoördinator van Artsen zonder Grenzen voor Gaza, dat het “moeilijk is om te overschatten in welke mate dit geen humanitaire onderneming, noch een systeem is”. De hele Israëlische hulpverlening in Gaza komt, zoals de zaken er nu voor staan, in feite neer op “dodelijke chaos”, verklaarde ze.
Voorafgaand aan de huidige moorddadige manier van hulpdistributie en toen er nog een beperkte hoeveelheid voedsel werd aangevoerd “functioneerden er op gemeenschapsniveau 400 tot 500 punten waar mensen voedsel konden krijgen”. Met internationale hulp opereerden er heel wat gaarkeukens en bakkerijen. Halford beschrijft dat er nu, op de weinige GHF-locaties, “alleen droge rantsoenen” worden verstrekt.
Er is geen proper water en geen brandstof om te koken, aangezien er sinds 2 maart (de invoer van de totaalblokkade voor humanitaire hulp) geen kookgas meer is binnengelaten in de enclave. “Voedsel wordt gekookt op kapotte houten palletten, plastic dat uit afvalbergen werd gerecupereerd of omgedraaide kartonnen dozen”, getuigde Halford. “Het is schandalig.” Sinds zondag rijden er naar verluidt ook geen ambulances meer in Gaza wegens een gebrek aan diesel.
Israël beweert dat de beperkingen en het eigen hulpverdelingssysteem nodig zijn om te beletten dat Hamas of geallieerde strijdkrachten hulpgoederen stelen of afleiden. Halford, die sprak in naam van AZG, was daarover categoriek in haar getuigenis. Hoewel geen enkel hulpverleningssysteem kan garanderen dat er nooit hulpgoederen worden omgeleid of gestolen, heeft Israël nooit enig bewijs geleverd om die beweringen te staven. “Het is een valse voorstelling van zaken. Het is een bedrieglijke en cynische positie bedoeld om een humanitair systeem te ondermijnen dat daadwerkelijk functioneerde (…) Ons grootste probleem gedurende deze hele oorlog was om onze voorraden Gaza binnen te krijgen door de systematisch opgelegde beperkingen en de grotendeels arbitraire regels” van Israël, aldus Halford.
Na het bloedbad op 17 juni postte de commissaris-generaal van de Palestijnse Vluchtelingenorganisatie van de VN, UNRWA: “Palestijnse levens werden zo gedevalueerd. Het is nu routine om wanhopige en uitgehongerde mensen neer te schieten en te doden terwijl ze proberen een klein beetje voedsel te bemachtigen van een bedrijf dat bestaat uit huurlingen. Dit is een schande en een smet op ons collectieve bewustzijn.”
Deze aanvallen komen er te midden van ernstige verstoringen van internet- en telecommunicatienetwerken in Gaza. Het Israëlische leger gaat ondertussen ook door met het uitvaardigen van massale verplaatsingsorders en het uitbreiden van de zogenaamde gevechtszones in de enclave. Meer dan 82% van de Gazastrook is bestempeld als zo’n rode zone. Maar Israël bombardeert ook regelmatig de zogenaamde veilige zones.
Palestijnse gebieden
Net zoals de aandacht wordt afgeleid van Gaza door de oorlog met Iran en het eventuele verdere verloop daarvan, werden de gewelddadige operaties van het Israëlisch leger in de andere bezette Palestijnse gebieden in de schaduw van de genocide opgedreven .
Sinds 7 oktober 2023 nam het aantal militaire operaties, raids en huisvernietigingen in steden en vluchtelingenkampen door het Israëlisch leger dramatisch toe op de bezette Westelijke Jordaanoever. Daarbij vielen al honderden doden, waaronder heel wat kinderen. Ook het geweld van kolonisten tegen Palestijnen en hun eigendommen is sinds het begin van de genocide in Gaza fel uitgebreid. De kolonisten kunnen daarbij rekenen op de directe steun van de huidige ultra-zionistische Israëlische regering, in het bijzonder van de extremistische ministers en tevens kolonistenleiders, Itamar Ben Gvir en Bezalel Smotrich. Gemiddeld werden tussen 7 oktober 2023 en 31 december 2024 vier incidenten van kolonistengeweld per dag geregistreerd door het VN-Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Aangelegenheden (OCHA). Deze aanvallen gaan vaak gepaard met brandstichting, schade aan eigendommen en mishandeling, en gebeuren regelmatig met de instemming of zelfs medewerking van Israëlische troepen.
Toen Israël zijn oorlog tegen Iran lanceerde, voerde het Israëlisch leger een totaalverbod op vrijheid van beweging in voor de Palestijnen op de bezette Westelijke Jordaanoever. Terwijl Palestijnen zich niet mogen verplaatsen, blijven groepen Israëlische kolonisten hen en hun eigendommen echter ongestoord aanvallen. De afgelopen dagen werd er onder het toeziend oog van aanwezige IDF-soldaten brand gesticht en schade toegebracht aan Palestijnse eigendommen in de buurt van Ramallah, Nablus en Qalqilya.
In bezet Oost-Jeruzalem heeft Israël bij de start van de aanval op Iran voor het eerst sinds de Covid-19 pandemie de toegang tot de Al-Aqsa moskee -de derde heiligste plek in de wereld voor moslims- volledig geblokkeerd. In de ochtend van vrijdag 13 juni werd de site van de moskee bestormd door militairen en werden alle aanwezigen verwijderd, waarna de deuren werden verzegeld.
Het lijdt geen twijfel dat Israël de oorlogsomstandigheden heeft gebruikt om nieuwe beperkingen op te leggen en nieuwe feiten op het terrein te creëren. Zo is het oostelijke deel van de moslimsite de voorbije zeven maanden een feitelijke gebedsplaats geworden voor Israëlische kolonisten.
Extreemrechtse Israëlische groeperingen dringen steeds meer aan op toegang tot en controle over de Al-Aqsa-site (bij moslims bekend als al-Haram al-Sharif). De frequente invallen in het complex door groepen kolonisten, gesteund door IDF-troepen, vormen een onderdeel van een bredere Israëlische campagne om de status quo te veranderen en de Israëlische soevereiniteit over het bezette Oost-Jeruzalem te bevestigen.
