INTERNATIONALE POLITIEK

Interventieoorlogen voeden slavernij

De oorlog van het “goede tegen het kwade” begon in 2001 en duurt nu al 15 jaar. Washington startte rechtstreekse oorlogen tegen Irak, Afghanistan, Libië en met proxy strijders in Syrië en Jemen. Staatsleiders werden uitgeschakeld en landen werden in een diepe chaos gedompeld. Dit alles vormde een gunstige voedingsbodem voor corruptie, discriminatie, ongelijkheid en vluchtelingenstromen.

 

Middenvinger?

51,9 % van de referendumgangers wil het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie. Er werd gestemd om opnieuw de baas te kunnen zijn in eigen huis, hoorde je in menig commentaar. Een drang naar onafhankelijkheid, zou je hebben kunnen denken, die zich ook vertaalde in scherpe vijandigheid tegen Oost-Europese arbeiders. Ik heb het niet zo makkelijk me concreet het waarom

Read More

Soft Brexit? Exit is exit

De Brexit lokt enkele eigenaardige reacties uit. De Britten moeten een tweede kans krijgen, zoals indertijd de Ieren, om te stemmen zoals het moet: tegen Brexit. Zo vinden toch talrijke politici en miljoenen Britse burgers die een nieuw referendum eisen. Met allerlei argumenten stellen ze het algemeen enkelvoudig stemrecht in vraag. Willen ze daarmee dan écht toetreden tot de Europese Unie, of opnieuw à la carte? Met een herhaling van de dubbelzinnige positie die het Verenigd Koninkrijk totnogtoe innam?

Van kapitalisme en oorlog

Media gebruiken snel grote woorden, maar het zoeken naar grondoorzaken van problemen is er niet bij. Wie van kapitalisme niet wil spreken moet ook over fascisme zwijgen. Het neoliberalisme heeft gezaaid wat de rechtse krachten nu oogsten: een afschuwelijk racisme, openlijke haat en verachting. Dat is niet alleen een probleem voor links, het is een probleem voor de hele maatschappij.

De oorzaken liggen in het maatschappij klimaat dat deze afgang op zijn beurt mogelijk heeft gemaakt.

Grimmson, de man die IJsland uit de EU hield

IJsland heeft een nieuwe president: de historicus Guoni Thoracius Johannesson. Een berichtje waar maar weinig mensen wakker van zullen liggen. Veel belangrijker is wel dat met zijn aantreden – officieel gebeurt dat op 1 augustus a.s. – Olafur Ragnar Grimsson (foto) van het politieke toneel verdwijnt, de man die wist te voorkomen dat zijn land zwichtte voor de aasgieren van de Europese Unie (EU) en het Internationaal Muntfonds (IMF) en niet, zoals Griekenland, in extreme armoede verviel. Waaruit wel enige lessen te trekken zijn.

 

×