INTERNATIONALE POLITIEK

Obamacare?

De Verenigde Staten beleven een ‘shut down’. Dit wil in de eerste plaats zeggen dat een hele reeks federale overheidsdiensten van de ene op de andere dag gesloten worden. De reden is dat dat in het Congres geen meerderheid wordt gevonden om het budget goed te keuren, en om de bovengrens van overheidsleningen vast te leggen. Maar na ietwat nader toekijken blijkt het niet zozeer om het budget te gaan, maar om de al dan niet invoering van een vroeger gestemde wet: Obamacare, het VS-model van een soort sociale zekerheid. Vooral de Republikeinse parlementsleden liggen dwars, opgezweept door de Tea Party vertegenwoordigers.

Het verhaal van een garagekollektief

Voorpublicatie uit het boek van Walter Lotens: De cooperatie tussen realiteit en utopie’

(verschenen bij Lannoo, 2013, voor een bespreking zie de rubriek boekbesprekingen)

‘Garagekollektief De Krikker werd in onze hoogdagen met “k” geschreven’, zegt
Bob Docx lachend. ‘Zoals drukkerskollektief De Wrikker of kommune. Dat
zegt trouwens iets over onze achtergrond.’

En inderdaad: de wieg van De Krikker stond ook ergens in Volkshogeschool
Elcker-Ik. Bob Docx is zoals Joost Van Langendonck 63 jaar. Beiden behoren tot
de generatie van de babyboomers en mei ’68-ers. Hun respectievelijke kinderen,
de coöperaties De Wrikker en De Krikker, werden kort na elkaar geboren, in
1975 en 1981. De ‘k’ is weer een ‘c’ geworden. De progressieve spelling is intussen
gedateerd, maar het gedachtegoed is blijven bestaan en heeft een plaats verworven
in het economische circuit van vandaag.

 

Eindelijk deberlusconizazzione

De Italiaanse politiek is een nieuwe term rijker: de ingeluide “deberlusconizazzione”, het zich ontdoen van het berlusconisme. Twintig jaar geleden zette Silvio Berlusconi,een zakenman die zijn fortuin toen al vooral te danken had aan zijn politieke vrienden, zijn eerste politieke stap. Hoofddoel: uit handen van de justitie blijven. Dat is zowaar twintig jaar lang gelukt. Omdat een groot deel van de Italianen dat slikten. Zijn veroordeling en vooral het daaropvolgende pijnlijk gezichtsverlies in het parlement, luiden wellicht het einde in van twintig door Berlusconi beheerste jaren waarin hij de democratie grondig ondermijnde. Maar hij is nog niet uitgeteld.

×