In juni 2012 sloeg een rapport met de titel ‘olie, de volgende revolutie’ in als een bom. De auteur ervan, Leonardi Maugeri, is een voormalige manager bij het Italiaans olieconcern ENI. Hij stelt in zijn paper dat we het concept ‘peak oil’ voorlopig mogen vergeten. Peak oil is het moment waarop een piek wordt bereikt in de mondiale olie-extractie, waarna de productiegraad terminaal zal verminderen. Volgens Maugeri zit er echter helemaal geen oliecrisis aan te komen, integendeel. Volgens zijn schattingen kan de globale olieproductie gemakkelijk stijgen van de huidige 93 miljoen vaten per dag naar 110,6 miljoen vaten per dag tegen 2020. Die toename zal deels komen van een stijging van de conventionele olieproductie (de vandaag onderbenutte capaciteit in Irak bijvoorbeeld) en van de forse toename van de zogenaamde ‘niet-conventionele olieproductie’ (schalieolie in de VS, teerzanden in Canada, zware olie in Venezuela en Braziliaanse ‘pre-salt oil’). Het rapport van Maugeri focust in het bijzonder op de potentiële voorraden van de VS, die zo groot zouden zijn dat het land quasi energie-onafhankelijk zou kunnen worden tegen 2020. Dat zou dan weer een enorme impact hebben op de geopolitieke verhoudingen in de wereld.