Peter Calluy was de veertig voorbij en had al heel wat levenservaring in zijn rugzak, onder andere als truck driver, toen hij op een blauwe maandag het wereldje van de sociale sector binnenstapte. Tussen 2002 en 2006 was hij voornamelijk in de Rupelstreek actief. Over zijn wedervaren als jeugdwerker schreef hij het vuistdikke ‘Kroniek van een aangekondigd onheil’ dat als ondertitel ‘Radicale