Geopolitieke Ontwikkelingen
Mensenrechten

INTERNATIONALE POLITIEK

Regionale Conflicten
Economie

Gerard en Vladimir delen een passie

De oorspronkelijk Franse acteur Gerard Depardieu kan dus voortaan de wereld rondreizen met een paspoort van de Russische Federatie (als: Жерар Ксавье Депардьё). Hij is alvast zijn fan Vladimir Poetin president van die Federatie, persoonlijk gaan bedanken voor deze gunst die hem moet toelaten amper 13% belasting op zijn inkomen te betalen. Hij heeft nog meer vrienden in de Federatie: Ramzan Kadyrov, president van Tsjetsjenië bij de gratie van Poetin, chef van een militie bedrijvig in ontvoeringen, afpersingen, folteringen en moorden.

Een ander Europa

De Europese Unie wordt in het dagelijks taalgebruik, ook dat van linkse mensen, helaas vaak gelijkgesteld aan ‘Europa’. Dat tien landen uit Midden- en Oost-Europa zijn toegetreden en de westelijke Balkanlanden kandidaat-lidstaten zijn verandert daar weinig aan; je hoort maar al te vaak dat deze landen op het punt staan ‘toe te treden tot Europa’. Maar dit miskent de EU: een historische, institutionele en sociaaleconomische constructie.

Reactie op artikel over Indonesië

Met belangstelling las ik het artikel “Indonesië ontdekt het bloedbad van 1965”. Deze massamoorden behoren inderdaad tot de grootste misdaden van de twintigste eeuw en het is hoog tijd dat er meer aandacht voor komt, de laatste overlevenden beginnen immers te overlijden.

Kerk en staat in Italië – en Europa

De bezorgdheid over de evolutie in Egypte en Tunesië, waar de politieke islam oprukt, is volkomen terecht. Scheiding van kerk en staat lijkt de meeste Europeanen vandaag een democratische evidentie. En toch is er enige reden tot bezorgdheid in Europa. In Italië werpen Vaticaan en de katholieke hiërarchie zich volop in de strijd voor Mario Monti. In Rusland illustreerde het proces tegen Pussy Riot de nauwe band tussen Kremlin en orthodoxe patriarch. In Griekenland blijft de orthodoxe kerk ook in crisistijden van alle privileges genieten.

Fiscal cliff VS is media fiction en verbergt antisociale agenda

De ‘fiscal cliff’ die president Obama moest afwenden voor 31 december 2012 was een gigantisch rookgordijn om de verdere aanval op de middenklasse ten bate van de één procent en de grote bedrijven te verbergen en de flinterdunne verschillen tussen Republikeinen en Democraten over de essentie uit te vergroten tot hapklare brokken, die de grote Amerikaanse mediabedrijven gul overnemen. De Europese massamedia lopen daarbij netjes aan het handje.

 

 

×