Het zijn gloriedagen voor de rechtse krachten in Spanje: de conservatieve regeringspartij Partido Popular (PP) mag ongestoord haar ‘contrarreforma’ voortzetten, het volk wordt koest gehouden door de veelvormige propaganda en wie het establishment toch durft tegen te werken, zoals de onderzoeksrechter Garzón, wordt deskundig uitgerangeerd.Het is een publiek geheim dat Baltasar Garzón reeds lang een hinderlijke steen in de stevige

De wind van de revolutie waait nu al meer dan een jaar door de Arabische Wereld. Een wind die gedreven wordt door de hoop voor een betere toekomst. In verschillende landen eisten vele duizenden manifestanten hun fundamentele rechten op, dikwijls met gevaar van hun eigen leven. Maar wat de Arabische lente is gaan heten, is ook wel eens op een

Sociale afbraak loopt in diverse Europese landen parallel met aanslagen op alles wat met milieubehoud en duurzame ontwikkeling te maken heeft. In Spanje heeft de rechtse regering allerlei ecologische maatregelen teruggeschroefd. Voor steeds meer Grieken moet milieubehoud wijken voor levensbehoud, bezorgdheid om het milieu is in hun ogen nu een luxe die ze zich nog moeilijk kunnen profiteren. Wat maakt

De Grieken “mogen” naar de stembus. Maar velen hebben intussen al met de voeten gekozen, ze zijn echt of “intern” uitgeweken. Echt, als emigranten. Intern door zich volkomen murw geslagen in zichzelf terug te trekken, de interne ballingen die niet naar de stembus zullen gaan. En de anderen, die tot nog toe overwegend kozen tussen de (zeer) rechtse Nea Demokratia

Nicolas Sarkozy won in 2007 de Franse presidentsverkiezingen met een uitgesproken rechts profiel. Centraal stond “la sécurité”, een thema waar hij als minister van Binnenlandse Zaken nauw bij betrokken was. Hij gaf zijn campagne wel een sociaal etiket met te hameren op “le travail”, maar dan niet zozeer recht op arbeid, wel de lof van het harde werken, de discipline.