Op 27 december om 10 over half twaalf s’ochtends, wilden we even naar het nieuws kijken. Dus de televisie werd aangezet, en de beelden die we toen zagen overdonderden ons helemaal. Tientallen lichamen, veel bloed, sommigen leefden nog, in Gaza. Israël had de grote aanval ingezet op een tijd dat de scholen in Gaza uitgingen. Hun eerste doel was een

Een”nuttige idioot”, zo noemde de Franse krant Le Monde (21.01.09) de Palestijnse president Mahmoed Abbas in een commentariërend artikel. Een straffe uitspraak, maar duidelijk is wel dat Abbas zijn laatste greintje gezag heeft verloren door de Israëlische “nieuwjaarsoorlog” tegen de Gazastrook. Een oorlog die ook een onbedoelde winnaar heeft: de Iraanse president Mahmoed Ahmadinejad, die al met gerust gemoed aan

Barack Obama staat bekend als een persoon met een scherp verstand, een goed jurist, en iemand die goed zijn woorden kiest. Wat hij zegt, en wat hij niet zegt, moet ernstig worden genomen. Van bijzonder belang is zijn eerste substantiële verklaring betreffende de buitenlandse politiek op 22 januari op het Staatsdepartement bij de aanstelling van George Mitchell als zijn speciale

De militaire invasie in de Gazastrook door de Israëlische strijdkrachten heeft een direct verband met de controle en het bezit van strategische offshore gas reserves. Het gaat om een veroveringsoorlog. In 2000 werden velden met immense gasvoorraden langs de kust van Gaza ontdekt. In november 1999 werd een 25-jarig akkoord over ontginningsrechten van voor gas en olie ondertekend tussen de

Toen het Israëlische leger zijn bommen begonnen te droppen klonk het overal bijna eensgezind dat Hamas verantwoordelijk was voor het verbreken van het staakt-het-vuren. De Israëlische propagandamachine had haar werk gedaan. Hoewel feiten en chronologie in dit elektronische tijdperk gemakkelijk te achterhalen zijn, reproduceerden de meeste Westerse media met groot gemak flagrante leugens.“De Israëlische media hebben hun consumenten op een