Het thema van de verhouding tussen kerk en staat was de laatste jaren in ons land wat op de achtergrond geraakt. Gelovigen legden zich neer bij de gestaag afkalvende macht van de katholieke kerk en de christen-democratie. Niet-gelovigen van hun kant aanvaardden min of meer het status-quo.De machtsverdeling tussen het wereldlijke en het geestelijke was misschien niet ideaal, maar aan

Wie had gehoopt dat de strijd om de hoofddoek in België minder agressief zou worden uitgevochten dan in sommige buurlanden mag dat na de publicatie van het harde standpunt van het liberale zwaargewicht Patrick Dewael wel opbergen. (‘Elke dwang tot sluieren is onaanvaardaar’, in De Morgen, 10/1/2004). Dat verbaast niet echt. Krachtige internationale factoren creëren een islamofoob klimaat: het offensief

Om Willem Elsschot te parafraseren: Van alle islamitische gewoontes is de sluier zeker de gewoonte, die het meest veelzijdige aspecten vertoont als je het thema islam wilt bestuderen. Ik wil u niet lijmen, daarom eerst enige duidelijkheid. In wat ik tot nu toe in het debat heb gelezen blijkt niemand verder te kijken dan wat de laatste paar jaar in

Met het ondertussen beruchte artikel "Elke dwang tot sluieren is onaanvaardbaar"(1) lanceerde vice–eerste minister Patrick Dewael zijn ‘emancipatorisch’ discours ‘ten behoeve van de moslimvrouwen’. Het hoofddoekje is volgens Dewael het hedendaagse voorbeeld bij uitstek van de onderdrukking van de vrouw en dient dus een politieke prioriteit te zijn.Het hoofddoekje druist immers in tegen onze waarden van "gelijkwaardigheid van alle mensen