Veiligheid en defensie

Sinds de Irakoorlog van 1991 wordt door VS en NAVO op grote schaal munitie ingezet  die verhard is met verarmd uranium, met dodelijke gevolgen voor de burgerbevolking en de (eigen) soldaten.

Honderd jaar geleden zette Duitsland Europa in vuur en vlam; het was het uitbreken van de eerste wereldoorlog. Bijna 70 jaar geleden kwam er een einde aan de tweede wereldoorlog. In het begin van deze eenentwintigste eeuw leven we in een permanente bedreiging van een nieuwe wereldbrand, zonder dat nog de ”staat van oorlog” wordt afgekondigd. Situaties zoals de Krim en de Oekraïense crisis zouden honderd jaar geleden wellicht aanleiding geweest zijn om met militair geweld ten oorlog te trekken. Het huidige westerse imperium, De VS en de EU, is echter nog aan het bekomen van zijn oorlogen in Irak, Afghanistan, Libië. Een gebeurlijke militaire confrontatie in de huidige context zou onvermijdelijk leiden tot een nieuwe, derde wereldoorlog, die landen tot een puinhoop herleidt, terreur en moordpartijen en een globale catastrofe.

Volgens het Zweedse vredesonderzoekcentrum SIPRI zijn de globale militaire uitgaven voor 2012 licht gedaald ten opzichte van het jaar 2011, met ongeveer 0,5 procent. Een ommekeer? Begin van een dalende trend, of een tijdelijk temporiseren?

"Als co-sponsor van de conferentie over een kernwapenvrije zone in het Midden-Oosten, zoals voorgesteld op de Herzieningsconferentie van het Non Proliferatie Verdrag in mei 2010, betreurt de Verenigde Staten te moeten aankondigen dat deze conferentie niet kan worden bijeengeroepen omwille van de huidige situatie in het Midden-Oosten en het feit dat de landen uit de regio geen overeenkomst bereikten over aanvaardbare condities voor een conferentie”, aldus de woordvoerster van het Amerikaans ministerie van buitenlandse zaken, Victoria Nuland, eind november.

De jaarlijkse Munchen conferentie over veiligheid grijpt altijd begin februari plaats. Het is een bijeenkomst van hooggeplaatste politici, 'captains of industry' en ambtenaren van overal in de wereld. Dit jaar naam de vice-president van de VS eraan deel, Joe Biden.  Ze spreken er over veiligheid maar in werkelijkheid willen ze de violen op elkaar afstemmen voor hun toekomstige oorlogen. Ze voeren een handig geënsceneerd, hypocriet stuk op over vrede, maar dit verbergt hun zoektocht om pijpleidingen en handelsroutes te controleren voor hun concerns. Dit alles in hun toespraken verwerkt als bezorgdheid om het oorlogsgevaar dat ze zelf voortbrengen te beteugelen .

In antwoord op een vraag van een journalist stelde Amerikaans minister van buitenlandse zaken John Kerry dat Syrië zijn chemische wapens kon overdragen als oplossing om een militaire aanval door de VS alsnog te vermijden. “Dat doet die toch niet”, zei hij er bij. Hij zei dit tijdens een gezamenlijke persconferentie op maandag 9 september met de Britse minister van buitenlandse zaken William Hague.

Bij het lezen van het Sipri Yearbook voor 2012 duikt de vraag op naar het waarom van de hoge Amerikaanse defensie-uitgaven en van hun militaire basissen met moderne wapentechnologie in alle continenten. Een mogelijk antwoord doet ons uitkomen bij een analyse van de Amerikaanse buitenlandse en militaire politiek na de tweede wereldoorlog.