Veiligheid en defensie

Het Westen hanteert een nieuwe strategie om zijn streven naar meer hegemoniale macht te realiseren: enerzijds blijft het vooral rekenen op z'n luchtmacht als het zelf rechtstreeks betrokken is in een conflict, maar anderzijds zoekt men steeds meer de vijand aan te pakken via bevriende 'derden'. Het Westen produceert en verkoopt zware en lichte wapens met de bedoeling zijn klanten zelf de oorlogen te laten voeren. Zo voorziet het nu al geruime tijd de Arabische despotische monarchieën rijkelijk van wapens en van gunstige kredieten om deze aan te kopen, terwijl de westerse leiders zelf tegelijkertijd de spanning met Iran opdrijven. Dat is een politiek zonder verantwoordelijkheid en zonder moraal, maar wel met veel winst.

In De Standaard van 16 december 2013 hield China-kenner Jonathan Holslag een pleidooi opdat België zou investeren in nieuwe gevechtsvliegtuigen. De huidige F16's hebben al tientallen jaren dienst, er wordt dus gediscussieerd over hun vervanging.  Waarvoor ze werden gebruikt? Er is vooreerst het feit dat ze dienen om de nucleaire opdracht van België binnen de NAVO te helpen realiseren. De B61 kernbommen van Kleine Brogel 'moeten' inderdaad met gevechtsvliegtuigen vervoerd worden. De afgelopen 10 jaar werden de F16's ook effectief ingezet tijdens gevechten in NAVO-verband: Afghanistan, Libië. Er is daarnaast een langlopende opdracht qua luchtruimcontrole vooreerst in België (en Nederland), maar tevens in het kader van NAVO-afspraken (vb Baltische staten). Hebben we gevechtsvliegtuigen nodig omdat de NAVO het zo wil?

Tijdens zijn toespraak in de Washington National Defense Unversity van 22 mei 2013 heeft president Obama een klein beetje licht laten schijnen op zijn beleid van schimmige oorlogspolitiek. Voor onze media gaat het om een koerswijziging, voor de Amerikaanse rechterzijde is het een capitulatie voor de Al-Qaida dreiging. De werkelijkheid is dat president Obama zichzelf trouw blijft.  

68 jaar geleden werden Hiroshima en Nagasaki in as en puin gelegd door Amerikaanse kernbommen. Het was het tijdperk bij het einde van de tweede wereldoorlog waarin de Verenigde Staten haar globale machtsaanspraak voor werelddominantie in praktijk bracht. Sindsdien streven burgers naar vrede en gerechtigheid, naar een wereld zonder kernwapens. En zien we wereldleiders die maar geen ernstige stappen kunnen zetten naar echte kernontwapening.

Het militair optreden van de westers legers wordt steeds verantwoord vanuit een humanitaire bekommernis en de noodzaak om op te treden om nog meer onschuldige slachtoffers te vermijden. Het imperiale Westen zwijgt echter in alle toonaarden over het aantal slachtoffers van de door hen gevoerde oorlogen en militaire interventies. Het aantal slachtoffers ligt duidelijk hoger dan wat men toegeeft.

De mogelijke fusie tussen de twee grootste Europese defensie-ondernemingen, EADS en BAE Systems, zou wel 's de voorbode kunnen zijn van grote veranderingen in het wereldje van de defensie-industrie. Bij de militaire industrie in de US is de ongerustheid trouwens zeer groot dat de aankoop van militair materieel zal blijven dalen. Zelfs mocht het algemene defensiebudget op hetzelfde peil blijven, dan nog staat het aandeel van de investeringen onder druk door de groeiende noden qua loonkosten, kosten voor gezondheidszorg van de militairen, en de kost van buitenlandse operaties.

Het Westen gebruikt militaire interventie als een normaal instrument in de internationale relaties en de wereldpolitiek. Dat doet ons denken aan een uitspraak van Clausewitz: “oorlog is een voortzetting van de politiek met andere middelen”. Het is kenmerkend voor de heersende ideologie, het wordt maatschappelijk aanvaard. Hierdoor wordt het volkenrecht echter wel met de voeten getreden. Dergelijk beleid zal voor het merendeel van de wereldbevolking zwaar negatieve gevolgen met zich meebrengen.

Volgens het Zweedse vredesonderzoekcentrum SIPRI zijn de globale militaire uitgaven voor 2012 licht gedaald ten opzichte van het jaar 2011, met ongeveer 0,5 procent. Een ommekeer? Begin van een dalende trend, of een tijdelijk temporiseren?

Economische crisis alom of toch niet helemaal. De wapenbedrijven doen het uitstekend, voor hen is ‘economische groei’ een alledaagse realiteit. Hier de top tien en de cijfers, op drie na zijn het allemaal Amerikaanse bedrijven. Samen zijn ze goed voor de helft van alle wapenhandel ter wereld.